Book Title: Siddhachakra Varsh 04 - Pakshik From 1935 to 1936
Author(s): Ashoksagarsuri
Publisher: Siddhachakra Masik Punarmudran Samiti
View full book text
________________
૪૪૯
શ્રી સિદ્ધચક્ર
જુલાઈ ૧૯૩૬ કેવી રીતે કહી શકવાના હતા ? આ ઉદાહરણ એટલા બધા એમના લોહીમાં રચી પચી ગયા છે આપણા પ્રશ્નપરત્વે એક હિસ્સ લાગુ પાડવાનું છે; કે હવે બીજી વાત માનવાને જ તેઓ તૈયાર થતા અમુકતત્વને જાણ્યું હોય તેટલા માત્રથી તેને નથી. કોઈ માણસને તમે જનમ્યો ત્યારથી એકાદ આદિવાળું કહી શકાતું નથી. એવું આથી સ્પષ્ટ થાય ભયંકર અંધારા ઓરડામાં પુરી રાખશો એને એક છે, આ વસ્તુને સમજવાને માટે જ અહીં આ ગોળનું ક્ષણ પણ બહાર લાવશો નહિ, ખાવાપીવાનું પણ ઉદાહરણ આપણે લીધું છે.
તેને તમે અંધારા ઓરડામાં જ આપ્યા કરશો, પછી
વીશ વર્ષની ઉમરે તમે તેને આંખો બાંધીને એકાદ જ્ઞાન સર્વજ્ઞો જ જોઈ શકે
ખુલ્લા મેદાનમાં બપોરે લઈ આવશો અને પછી તમે જેમ જીવ અનાદિ છે તે જ પ્રમાણે કેવળીને રે
તેની આંખોના પાટા છોડી નાંખશો તો પેલો મૂઢ કેવળજ્ઞાન છે, તે પણ અનાદિ અને અનંત-શેયને
એકદમ તમે ખુલ્લી કરેલી આંખો પણ બંધ જ કરી દેખનારૂં છે, છતી વસ્તુ દેખવાનું કાર્ય છે અને અંધકારને જ વધારે પસંદગી આપશે ? સર્વજ્ઞમહારાજોનું જ છે. એટલે જીવનું આદિપણું આ માણસને તમે પ્રકાશ આપો છો છતાં તે અંધકાર. નથી તે છતાં જો સર્વજ્ઞ જીવનું આદિપણું જુએ જ શા માટે પસંદ કરે છે ? તેનો હવે વિચાર કરો, જોઈ શકે તો જ તે સર્વજ્ઞ છે અને જીવનું આદિપણું ન દેખે તો તે અલ્પજ્ઞ છે એમ કહી શકવાને અવકાશ ઇશ્વરદાસ વચ્ચે ઘુસ્યા ? જ સંભવતો નથી. જેને કેવળજ્ઞાનની પ્રાપ્તિ થઈ છે એ માણસમાં સંસ્કારો જ અંધકાર જોના તેઓ પોતાના એ કેવળજ્ઞાનને પ્રતાપે સર્વકાળને પણ પડી ગયા હોવાથી તમે એને પ્રકાશ આપશો તો પણ જાણે છે અને એ કાળને પણ આદિત્વ નથી, તેથી તે જ પળે તે ગભરાટથી એકદમ પોતાની આંખો જ તેને અનાદિ કહી શકાય છે, તે જ પ્રાણે જીવનું બંધ કરી દેશે. અને અંધકારને જ પકડી રાખશે, આદિત્વ ન હોવાથી જીવન સંપૂર્ણ જાણ્યા છતાં તેનું તે જ પ્રમાણે જેમને આ સૃષ્ટિ ઇશ્વરે રચી છે, આત્મા અનાદિપણું જ જાણવાનું છે. અને તે જીવનું પણ ઇશ્વરે રચ્યો છે, અને ઇશ્વરથી જ આ સઘળું અનાદિપણું જાણી લઈને જ જીવને અનાદિ અને સંચાલાય છે, એવા પ્રકારના સંસ્કારોરૂપી અંધકાર અનંત કહેવામાં આવ્યો છે, એટલે એ કથનથી જ જેમની આંખો ઉપર હૈયા ઉપર છવાઈ વળ્યો કથનમાં અથવા તો એ કથનકારમાં અજ્ઞાન છે કે છે તેમને તમે આત્મા અનાદિનો છે એવો પ્રકાશ જ્ઞાનની ન્યૂનતા છે, એવું કોઈ પણ પ્રકારે સિદ્ધ થતું આપશો તો પણ તેઓ અંધકારને જ અનુભવવા નથી !
ટેવાયેલાં હોવાથી સત્યથી પોતાની આંખો બંધ કરી જીવને અનાદિ, કોણ ન માને
દેશે, અને અંધકારને જ જવાનું પસંદ કરશે,
સંસ્કારનું એટલું બધું પ્રાબલ્ય છે કે તેથી માણસો આ વાત રહેવા દઈને હવે આગળ વધો.
ઘણીવાર દેખીતી રીતે સાચી વાત પણ ખોટી માની કહેવાનું તત્ત્વ એ છે કે જીવન અનાદિપણું માનવાથી લે છે અને ખોટી વાત પણ સાચી માનીને તે વાતની જેમને ભડકામણ થાય છે તેઓ જ જીવન અનાદિ પાછળ જ પોતાની જીંદગી બરબાદ થતાં સુધી મચ્યા માનવાને માટે તૈયાર થતા નથી ? હવે તમે કહેશો રહે છે. કે એમને જીવને અનાદિ માનવાને વાંધો શો આવે છે ? વાંધો એ છે કે એમને બીજા સંસ્કારો બેસી
(અનુસંધાને માટે જુઓ પેજ-૪૫૭) જ ગયા છે, અને એ સંસ્કારો એવા જબરા છે અને
