________________
૧૩૭ પ્રદેશના માલિક બન્યા. ત્યાર પછી વિજેતા આર્યોનું પહેલું ધ્યાન લશ્કરે વધારવા તરફ અને હથિયારો વધારવા તરફ ગયું, આર્યન લકે યુદ્ધમાં ધનુષ્ય અને બાણ વાપરવા માંડયા. યુદ્ધમાં વાપરી શકાય એવો રથ બનાવવા માંડ્યા. ભાલાઓ અને ફરશીઓના હથિયાર બનાવવા માંડયા.
એ લોકો દંભી નહતા. અને હિન્દમાં જમીન પચાવી પાડવાના તથા ઘરો બાંધવાના તથા હિન્દના મૂળ વતનીને ગુલામ બનાવવાના પોતાના મૂળ આશયને સંતાડતા નહતા. કારણ કે તે લકે આજની સુધારેલી ગોરી પ્રજા જેવા સુધરેલા નહોતા. એટલે ઓછા દંભી હતા. “અમે તમને સુધારવા આવ્યા છીએ” એવી શબ્દજાળે બોલ્યા વિના આ લકે હિન્દને તાબે કરતા હતા, અને હિન્દીઓને ગુલામ બનાવતા હતા; અને ચેકખેચેખું કહેતા હતા કે અમારે વધારે જમીન જોઈએ છીએ, વધારે ગાયે જોઈએ છીએ, વધારે ગુલામો જોઈએ છીએ. જમીનને પચાવી પાડતા, હિન્દના મૂળ વતનનીઓનાં ઘરબાર સળગાવી મૂકતા, તે સમયના હિન્દને ગુલામ બનાવતા અને તેમના લોહીની છોળો ધરતી પર ઉછાળતા એ આર્ય વિજેતાની લશ્કરી હીલચાલ ખૂનખાર જે ખેલતી પૂર્વ તરફ આગળ વધતી. સિધુ નદીને કિનારે કિનારે પૂર્વ તરફ આગળ વધતા આર્યો ગંગાના પ્રદેશ સુધી પહોંચ્યા અને આખો હિન્દુસ્તાન કબજે કર્યો. હિન્દુસ્તાન પર વિજય મેળવ્યા પછી આર્ય
કેની ટોળી જુદાં જુદાં ગામ વસાવીને ત્યાં સ્થિર થઈ પડવા લાગી. દરેક ગ્રામ પર એક એક લશ્કરી અમલદારને અધિકાર હિતે તથા એ લશ્કરી અમલદાર તથા રાજા પિતાના ગ્રામમાંથી ચિદ્ધાઓની એક સમિતિ નીમી તેની સલાહ પ્રમાણે કામ કરતા.
એકથી વધારે ગ્રામે મળીને એક ટળી બનતી હતી અને એ ટોળીમાંથી જુદા જુદા કુળપતિઓની સભાઓ રાજકારભારમાં મદદ કરતી હતી.
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
