________________
૩૩
એવા એ સાહસિકે હતા અને દરિયાઈ ચાંચીઆઓથી જરાયે ચઢિયાતા ન હતા. પછી એ સાહસિકાનાં જહાજો ચીનના કિનારા પર ભમવા લાગ્યાં. પોતાનાં બંદરે ૫ર શિકારની શોધમાં ભમતા અને સાહસે શેધતા એ મહેમાનોને ચીના લોકોએ પકડી ૫કડીને પિતાના કેદખાનામાં પૂરવા માંડયા તથા તેમના માલિક સત્તાધીશોની માંગણીઓ અને કેલકરારે નકારવા માંડયા. તોયે ધીમે ધીમે એ સાહસિકોએ ચીનના કિનારા પર પિતાની કેડીઓ જમાવવા માંડી અને ચીની પ્રજાએ વખતોવખત પિતાનો વેપારી શિકાર કરવા આવેલી એ પ્રજાઓની કતલ કરવા માંડી.
પણ પછી ૧૫૫૭ની સાલ આવી અને ચીની સરકારને મકાઓમાં ફીરંગીઓને રહેવાની તથા વેપારની છૂટ આપવી પડી. ત્યાં એ લોકેએ અફીણનાં મેટાં કારખાનાં બાંધ્યાં. એ કારખાનામાં હજારે સ્ત્રી પુરુષો અને બાળકો કામ કરતાં હતાં. ત્યાંનું એક કારખાનું તે સમયમાં ફિરંગી સરકારને દર વરસે ૧,૫૫,૦૦૦ સેન્ટ કર આપતું હતું એટલું મોટું હતું.
૧૯૧૫ ની સાલમાં ફીલીપાઈન્સની ધરતી પર ત્યાંના વતની એને સંહાર કરીને સ્પેનના માલિક લોકોનાં જહાજ ચીનના બંદર ૫ર લંગરાયાં.
નવા મહેમાનોએ ચીનના ફેરમેસા નામના ટાપુમાં પડાવ નાંખ્યો પછી મોડા પડી જવાની ધાકમાં વલંદા લોકો ચીનને આંગણે આવી પહોંચ્યા અને એજ શિકારની શોધમાં ફફડી ઊઠેલા સઢવાળાં અંગ્રેજી જહાજે ઈ. સ. ૧૬ ૩૭ માં નદી માર્ગે કેન્ટોન પહોંચ્યાં. અંગ્રેજી જહાજો પાસે વેપારી સામાન હતો પણ ચીનની પ્રજાને વેપારી શિકાર પહેલાં ખાઈ જનારી ભયંકર એવી તો હતી.
ફિરંગીઓએ ચીના લોકોને તંબાકુ ખરીદતાં અને ધુમાડા કાઢતાં શીખવ્યું હતું અને ૧૮ મા સૈકાની શરૂઆતમાં એજ લેકેએ
Shree Sudharmaswami Gyanbhandar-Umara, Surat
www.umaragyanbhandar.com
