________________
મહામંત્રની સર્વશ્રેષ્ઠ ઉપાદેયતા]
૩૯ તેમ સકલ આગમાં અંતગર્ત રહેલ છે અને તે યથાર્થ ક્રિયાનુવાદ–સદભૂતગુણકીર્તન સ્વરૂપ તથા યથેચ્છ ફલ પ્રસાધક પરમ સ્તુતિવાદ રૂપે છે. પરમસ્તુતિ જગતમાં જે ઉત્તમ હોય તેની કરવી જોઈએ, જગતમાં જે કંઈ ઉત્તમ થઈ ગયા, જે કઈ થાય છે અને જે કઈ થશે, તે સર્વ અરિહંતાદિ પાંચ જ છે, તે સિવાય બીજા નથી જ. તે પાંચ અનુક્રમે અરિહંત, સિદ્ધ, આચાર્ય, ઉપાધ્યાય અને સાધુ છે. તે પાચેને ગર્ભાર્થ–સદ્ભાવ એટલે પરમ રહસ્ય ભૂત અર્થ નીચે મુજબ છે.” ત્યારબાદ ચૂલિકા સહિત પાંચે પદને વિસ્તૃત અર્થ જણાવીને અંતે કહ્યું છે કે – "ताव न जायइ चित्तेण, चिंति पत्थिरं च वायाए । कारण समाढतं, जाव न सरिओ नमुक्कारो॥"
અર્થ-ચિત્તથી ચિંતવેલું, વચનથી પ્રાર્થેલું અને કાયાથી પ્રારંભેલું કાર્ય ત્યાં સુધી જ સિદ્ધ થતું નથી કે જ્યાં સુધી શ્રી પંચપરમેષ્ઠિ નમસ્કારને મારવામાં નથી આવ્યો”
વર્તમાન શ્રી મહાનિશીથ સૂત્રની મૂળપ્રતિ આચાર્ય શ્રી હરિભદ્રસૂરિએ મથુરા નગરીમાં શ્રી સુપાર્શ્વનાથ સ્વામીના સૂપ આગળ પંદર ઉપવાસ કરીને શાસનદેવતા પાસેથી મેળવેલી છે, પરંતુ તે ઉધેઈ આદિ વડે ખંડખડ થયેલી તથા સડી ગયેલા પત્તાવાળી હોવાથી તેઓએ તેને સ્વમતિ અનુસાર શોધી છે તથા તેને બીજા યુગપ્રધાન શ્રતધર આચાર્યોએ માન્ય કરેલી છે.
પંચ પરમેષ્ટિઓને નમસ્કારરૂપ આ નવકાર મંત્ર
