________________
૧૦૧
મહામંત્રને ઉપકાર] અને સ્પર્શનેન્દ્રિયના વિષચે છે અને તેનું આકર્ષણ જીવને અનાદિનું છે. તે ટાળવાના ઉપાય તરીકે અને તે દ્વારા ઉપાધ્યાયના નમસ્કારને ભાવનમસ્કાર બનાવવા માટે શ્રી ઉપાધ્યાય ભગવંતોનો સ્વાધ્યાય અને તેથી ઉત્પન્ન થતે એક પ્રકારને રસ, તે બન્નેનું પ્રણિધાન આવશ્યક છે. દ્વાદશાંગીરૂપ પ્રવચનને સ્વાધ્યાય નિરંતર કર અને અન્યને કરાવે, એ શ્રી ઉપાધ્યાય ભગવંતેનું સર્વ શ્રેષ્ઠ કર્તવ્ય છે. વાચના, પૃચ્છના, પરાવર્તના, અનુપ્રેક્ષા અને ધર્મકથારૂપ પાંચ પ્રકારના સ્વાધ્યાયરૂપી ભાવરથ ઉપર આરૂઢ થયેલા ચેથા શ્રી ઉપાધ્યાય પરમેષ્ઠિઓ નીવિદને શ્રી મુક્તિનગરી પ્રત્યે પ્રયાણ કરી રહ્યા છે. એ સ્વાધ્યાયને રસ અતીન્દ્રિય તૃપ્તિને આપે છે કે જે તૃપ્તિ ષસયુક્ત ભજનને નિરંતર સ્વાદ કરનારને પણ કદી થતી નથી. રસનાનો વિષય જે રસ, તેની તૃપ્તિને ઈચ્છતા પહૂરસનાં ભેજન કરનારા પુરુષની કહેવાતી તૃપ્તિ એ તે અતૃપ્તિને વધારનારી છે, જ્યારે નિત્ય શ્રી શ્રુતજ્ઞાનના અભ્યાસથી ઉપાધ્યાય ભગવંતને થતી તૃપ્તિ તે અનાદિ વિષયની અતૃપ્તિને શમાવનારી છે અને અતીન્દ્રિય તૃપ્તિના નિરૂપમ આનંદને આપનારી છે. શાશ્વત એવા મેક્ષ સુખના આસ્વાદની વાનકીસ્વરૂપ અતીન્દ્રિય તૃપ્તિનું પ્રણિધાન રસનેન્દ્રિયના વિષયરૂપ રસની અનાદિ તૃષ્ણાને શમાવીને પરંપરાએ મેક્ષના અતીન્દ્રિય અવ્યાબાધ સુખને મેળવી આપનારું થાય છે. આ રીતે તે ભાવનમસ્કાર સર્વ પ્રકારનાં પુણ્યકાર્યોના સમૂહમાં સ્વામી તુલ્ય
