________________
[પરમેષ્ઠિ—નમસ્કાર
પર
નથી. પરમેષ્ઠિએને ભાવપૂર્વક નમવાના પરિણામ સિવાય જે ધર્મકરણી થાય છે, તે વિશુદ્ધ નથી પણ અશુદ્ધ છે, અભિમાનની વૃદ્ધિ માટે છે. આરાધના વધે તેમ નમ્રતા વધે તા સમજવું કે ધર્મવૃદ્ધિ થઈ રહી છે. પણ મેાટે ભાગે જીવ નમ્ર બનવા માટે નહિ, સૌથી અધિક શ્રેષ્ઠ બનવા અને સૌને નમાવવા સારૂ જ પ્રયત્ન કરી રહ્યો હોય છે અને એ કારણે ધર્મ પ્રવૃત્તિમાં પણ જ્યાં નમવું જાઇએ ત્યાં તેને નમ્રતાના ભાવ આવતા નથી. એ બધેા ભાવ ધાપા છે અને તે અંધાપાની પુષ્ટિ થતી જ આવે છે, તેથી નમ્ર અનાતું નથી અને નમ્ર બન્યા સિવાય ધર્મ પ્રવેશી શકતા નથી.
એ અધાપે તે જ ટળે જો ગુણાનુરાગી દૃષ્ટિ થાય, ગુણાનુરાગી દૃષ્ટિ તેા જ થાય જો પાતામાં ભરાયેલા અનંત દોષા અને અશુદ્ધિએ ખ્યાલમાં આવે. એ ખ્યાલમાં આવે એટલે ગુણગણમણિના ભંડાર સરખા અરિહતા હજારો સૂર્યાં કરતાં પણ વધુ દેદીપ્યમાનભાસમાન થાય અને એ ભાસમાન થયા પછી જ્યારે લઘુતા, નમ્રતા અને પેાતાનુ અસામર્થ્ય સાચી રીતે ખ્યાલમાં આવે ત્યારે તા આ નવકારને ચિંતામણિ અને કલ્પવેલડીની ઉપમા પણ તુચ્છ જેવી. લાગે અને અનાદિનું અદરનુ અંધારૂ ઉલેચાય. પછી આ જગતમાં અરિહેતાદિ પંચપરમેષ્ઠિઓએ પેાતાના જીવનમાં કેવા પુરૂષાથ કર્યાં છે અને આંતર શત્રુઓને જીતવા માટે કેવા કેવા જંગ ખેલ્યા છે, કેવી કઢાર સાધના કરી છે, અજ્ઞાનમાં મગ્ન થએલા જગત ઉપર એમની કેવી કરૂણા છે તેના સાચા ખ્યાલ આવે. પછી તેમની બધી જ ચેષ્ટાએ
