________________
દક્ષિ ણુ નાં રા જ્ય
૦૭
તેણે એનું પુસ્તક આશરે ઇ.સ. ૧૪૦માં રચ્યું હતું. તેણે આ પ્રદેશને ‘ડાિિરકે’કહેલા છે અને તે ‘તામિલકામ’' એ ટોલેમીને ડામિરિકે શબ્દનું સારૂં ગ્રીક રૂપાંતર છે. એ ભાષામાં ‘૨’ અને ‘લ’ એ અક્ષરા એક એકને બદલે વાપરી શકાય એમ છે. કમનશીબે લડીઆએની કેટલાક અક્ષર એળખવામાં થતી ભૂલને પરિણામે લેખી પ્રતામાં ‘ડાભિરિકે’ એ શબ્દનું ‘લિમિરિકે’ એવું તદ્દન અર્થહીન રૂપાંતર થયેલું છે. તેના સમયમાં એ આખાય પ્રદેશમાં માત્ર એક જ ભાષા ખેલાતી હતી અને તે તામિલ હતી. મલબારમાં હાલ પ્રચલિત મલાયાલામ ભાષા ત્યારપછી કેટલાય સૈકાઓ બાદ એક જુદી ભાષા તરીકે અભિવૃદ્ધિ પામી છે. તેની વસ્તી વિવિધ જાતિની બનેલી હતી અને તેમાં વિલવાર એટલે ધનુધારી (ભિન્ન) અને મીનવાર (મીના) સૌથી વધારે પ્રાચીન જણાય છે. તામિલા તેા પાછળથી તે પ્રદેશમાં આવેલા જણાય છે.
જૂનું તામિલ સાહિત્ય તે વિષયના નિપુણ ખાસ અભ્યાસીએના મત મુજબ પ્રીસ્તિ સનના પહેલા ત્રણ સૈકાથી શરૂ થાય છે. તેમાં તે સમયના સમાજનું દૂબ ચિત્ર આલેખવામાં આવ્યું છે. તામિલેાએ તેમની ખાસ શિષ્ટતા કેળવી હતી અને તે ઉત્તર હિંદની શિષ્ટતાથી ભિન્ન અને સ્વતંત્ર હતી. ઉત્તરમાંથી આવી મદુરા અને ખીજાં કેટલાંક શહેરામાં વસેલા લોકોએ હિંદુઓની વર્ણવ્યવસ્થાના તથા આચારના ખ્યાલ ત્યાં દાખલ કરવાને યત્ન કર્યાં, પણ તેમને તીવ્ર વિરાધ અનુભવવા પડવો, અને હાલ કેટલાય સૈકાઓથી દક્ષિણમાં અતિશય ચુસ્તતાયી પળાતી વર્ણવ્યવસ્થા તે સમયે અપૂર્ણ દશામાં હતી. એ સમયના પ્રચલિત ધર્મ ‘રાક્ષસ-પૂજા' હતા અને તે હજુ પણ નવાં નામેા નીચે જીવતા રહ્યા છે. દાખલા તરીકે દક્ષિણની જાતિએની સાથી વધારે સત્તાધારી રાક્ષસી કાટ્ટાવીનું (વિજયા) સ્થાન હિંદુ પૈારાણિક વ્યવસ્થામાં શિવની પત્ની ઉમા અથવા દુર્ગાએ લીધું છે.
st
પ્રાચીન સમાજવ્યવસ્થા
