________________
૨૪૦
હિંદુસ્તાનને પ્રાચીન ઇતિહાસ અને ચાલુ અસર કરતી સત્તા તેને માટે ભારે થઈ પડી અને આખરે તેનો જય થયો. વર્તમાન સમયમાં વર્ણવ્યવસ્થાના નિયમને અમલ દક્ષિણમાં ઉત્તર હિંદ કરતાં પણ વધારે સખ્તાઈથી થાય છે. આ વિષયની આ સ્થળે આથી વધારે ચર્ચા કરવી શક્ય નથી, પણ તામિલ અને કનારા પ્રદેશોમાં વિવિધ ધર્મોની વચ્ચે થયેલા ઝઘડાઓના ઈતિહાસનું એક મજાનું પુસ્તક લખવાનો અવકાશ છે એમ કહેવામાં કાંઈ વાંધો નથી.
પ્રાચીન તામિલોને ગુલામી પ્રથા તદ્દન અજાણી હતી. ‘તમામ હિંદીઓ છુટા છે, અને હિંદમાં કોઈ ગુલામ છે જ નહિ એ બહુ મેરી
વાત છે એવું મેગેસ્થનીસનું કથન, ઘણું કરીને ગુલામી પ્રથાને દક્ષિણના કેટલાક ભાગોની બાબતમાં મળેલી ભાવઃ પાંચ મહા તદ્ન ખરી માહિતીના પરથી કરેલી ઉતાવળીઆ સભાએ વ્યાપ્તિને આધારે થયેલું છે. તેણે તે વખતના
હિંદી સમાજના (૧) તત્ત્વજ્ઞો, (૨) ખેડૂતો, (૩) ગેવાળે, ભરવાડ અને રબારી, (૪) કારીગર અને વેપારી, (૫) લશ્કરી, (૬) કામ પર દેખરેખ રાખનાર તથા (૭) મંત્રોએ, એમ સાત વર્ગો ગણુવ્યા છે. આ તેણે ગણાવેલા વર્ગોનો “વણે એવો બેટ તરજૂમે કરવામાં આવ્યો છે. સમાજના વર્ગોની આ ગણતરીને તામિલ રાજાઓના આપખુદપણાનું નિયંત્રણ કરનાર પાંચ મહાસભાઓ’ જેમાં આમલોક ધર્મગુરુઓ, જેશીઓ, વૈદ અને મંત્રીઓનો સમાવેશ કરવામાં આવેલો છે તેની જોડે સરખાવી શકાય એમ છે.
પ્રાચીન તામિલ સાહિત્યમાં વર્ણવેલાં માંહોમાંહેના યુદ્ધોની સંખ્યા તથા તેમાં દેખાતું જંગલીપણું જોતાં, અસલી તામિલ રાજ્યમાં
શાંતિના હુન્નર તથા સાધારણ લોકજીવનમાં સુખયુદ્ધ અને સુલેહ સાધનાની પૂરી ઉપેક્ષા કરવામાં આવતી હતી
એવો મત વ્યાજબી ઠરતો જણાય છે. પણ આવું અનુમાન કરવું એ ભૂલ છે, કારણ કે એ તે નિ:સંદેહ વાત છે
