________________
હિંદુસ્તાનનો પ્રાચીન ઇતિહાસ ચોલ વંશની ઉત્સાહભરી ભક્તિને પાત્ર થયેલો શૈવ ધર્મ સ્વીકાર્યો. ધર્મફેર થયેલા માણસના ઉત્સાહની શાખ પૂરતી કહેવતો પરથી જણાઈ આવતા ઉત્સાહના કરતાં પણ રાજા સુંદરે પિતે સ્વીકારેલા નવા ધર્મ માટે અતિશય ઉત્સાહ દેખાશે અને ધર્મફેર કરવાની ના પાડતા પિતાને પહેલાંના સહધર્મીઓ પર અતિશય જંગલી કૂરતાભર્યો જુલમ કરવા માંડડ્યો અને ઓછામાં ઓછા આઠેક હજાર નિર્દોષ આદમીઓને સૂળીએ ચઢાવી મારી નાખ્યા. આર્ટમાં તિરૂવલુરના મંદિરની ભીત પરનાં અપ્રસિદ્ધ સ્થાપત્યને નમૂના એ વધની નેંધ લે છે અને લોકમાં ચાલતી પ્રણાલી કથાનું સમર્થન કરે છે. સંભવે છે કે આ જુલમની કથનીમાં અતિશયોક્તિ હશે, પણ જનો પર જુલમ થયો હતો એ વાત તે ખરી હોય એમ દેખાય છે. આવા કઠોર જુલમને કારણે દક્ષિણ હિંદમાં જૈન ધર્મ હાલડોલ થઈ ગયો.
સીલનના અને પાંડય રાજાઓ વચ્ચે વારંવાર વિગ્રહ થતા હતા. બહુ લંબાયેલા એ વિગ્રહમાં આશરે ઈ.સ. ૧૧૬૬માં કે તે અરસામાં
સીલોનના મહત્ત્વાકાંક્ષી રાજા પરાક્રમબાહુના સીન જોડેના બે સેનાપતિઓએ પાંડેય મુલક પર કરેલી ચઢાઈની વિચહે વાત છે. બે જુદાં દૃષ્ટિબિંદુએથી લખાયેલા આ
બનાવના બે વિગતવાર અહેવાલો થાતીમાં છે. તે દ્વીપના ઇતિહાસગ્રંથ મહાવંશ'માં આપેલી વાત આક્રમણકારીઓની કારકીદિને એક પણ પરાજ્યથી ખંડિત નહિ થયેલી વર્ણવે છે; પણ
૧ તીરજ્ઞાના સંબંદર અને કૂણ પાંડની સાલ ૧૯૯૪-પમાં હશે નક્કી કરી હતી. (એપિ. ઇન્ડિ. ii ૨૭૭). વળી જુઓ તામિલ એન્ટિ પુસ્તક (૧૯૯૬) નં. ૩ પૃ. ૬૫ આમ નિર્ણત થએલી આશરા૫ડતી સાલ દક્ષિણ હિંદના રાજકીય અને સાહિત્યના ઇતિહાસમાં નક્કી થયેલાં સ્થિર બિંદુઓમાંનું એક બહુ અગત્યનું બિંદુ છે. એ બનાવ મદુરામાં બન્યો હતો અને ત્યારે તે “જનોનો વિધ” તરીકે શિવમહોત્સવના ૭મા દિવસ તરીકે ઉજવાયેલો છે અને ઉત્સવ તરીકે મનાય છે. (ટી. એ. ગોપીનાથ રાવ. એલીમેન્ટસ
