________________
[૨૭]
તા બધા આકાશ પ્રદેશની સંખ્યાથી અનન્ત ગણું છે. એટલે આકાશના જેટલા પ્રદેશેશ છે તેના વગ કરીએ તેટલુ છે. તેથી બીજી વિગેરે સ્થાનાવડે અસખ્યાત ગચ્છમાં જવાવડે અનન્ત ભાગ આદિવૃદ્ધિવડે છ સ્થાનમાં રહેનારી અસખ્યેય સ્થાન ગત શ્રેણી થાય છે. આ પ્રમાણે એકપણુ સ્થાન સ` પર્યાયે યુક્ત હોય તે ગણતરીમાં ગણી શકાય નહિ ત્યારે કેવી રીતે બધા ગણી શકાય ? એટલા માટે, હવે કથા બીજા પર્યાયે ? છે જેઆના અનન્ત ભાગે ત્રતા રહે છે. જે પર્યાય બુદ્ધિમાં પહોંચે તે લેવા બાકીના કેવળી ગમ્ય છે તેના ભાવાર્થ આ છે કે કેવની જાણે પણ ન કહેવાય તેવા પાંચાને પણ તેમાં ઉમેરવાથી બહુપણું થાય એજ પ્રમાણે જ્ઞાન અને જ્ઞેય એ બન્નેના તુલ્ય પણાથી મને ખરાખરજ છે. તેથી અનન્ત ગુણાન થાય માટે શિષ્યની આ શકાને દૂર કરવા આચાર્ય કહે છે જે આ સચમ સ્થાન શ્રેણી કહી તે બધા ચારિત્ર પથ્થર્ચા તથા જ્ઞાનન્દન પર્યાય સહિત લઈએ તા પરિપૂર્ણ થાય, સ આકાશ પ્રદેશથી તે પાઁયા અન'ત ગુણા થાય. અહિ ફક્ત ચારિત્ર માત્ર ઉપયાગીપણાથી પર્યાયાના અનન્ત ભાગ વૃત્તિપણું સૂચવ્યુ. તેથી તમારા ખતાવેલા દોષ લાગુ પડતા નથી. હવે સારદ્વાર કહે છે. કાના કચે સાર તે બતાવે છે. अंगाणं किं सारो ?, आधारो तस्स हवइ किं सारो !
