________________
[૨૬]
આવાનો વેષ હતા. ગા−૭. પૂર્વે શિખવેલા માણસને રાજાએ પૂછ્યું.
કે આ બન્નેના શું અપરાધ છે. તેએએ કહ્યુ' એક વડીલની આજ્ઞા ઉલ્લંઘે છે, ખીન્ને પાખંડી ( સાધુ ) પેતિાના શાસ્ત્રક્ત કહેલા આચારમાં રહેતા નથી, તેથી રાજાએ કહ્યું, ગદોહ માત્ર કાળ ખારમાં નાંખે. ॥ ૯॥ તે એ પુરૂષોને હાડકાં માત્ર રહેલાં દેખીને ખાટા ક્રોધથી આંખો લાલ કરીને રાજા આચાય ને શિષ્યના દેખતાં કહે છે. ૫ ૧૦ ॥ હે મહુારાજ તમારામાં પણ કોઇ પ્રમાદી હોય તે કહે, હુ તેને ચેગ્ય શિક્ષા કરૂ, ગુરૂએ તેને કહ્યું કાઈ પ્રમાદી નથી, અને કોઇ થશે તે હુ કહીશ, અથવા તમે તેને જાણુશે! ॥ ૧૧ ॥ જયારે રાજા ગયા, ત્યારે પેલા ચેàા સાધુઓને કહે છે, કે હવે હું પ્રમાદી નહિ થાઉં. હું તમારા શરણમાં સ`પૂર્ણ આવેલ છું. ॥ ૧૨ ॥ જો ફ્રીથી મને પ્રમાદ થાય અને શઠભાવરહિત કરવા તમારા ગુણેાવડે તમે સુવિહિત છે, તેથી મને પ્રમાદ રાક્ષસથી મુકાવો ॥ ૧૩ | આતક અને ભયથી ઉદ્વિગ્ન થયેલા તે નિરંતર પોતાના ધર્મ અનુષ્ઠાનમાં જાગ્રત થયા, ત્યાર પછી, તે સુબુદ્ધિવાળા થયા ત્યારે રાજાએ સમય આવે તેને ખરી વાત " કહી, અને ક્ષમા માગી, ॥ ૧૪ ॥ દ્રવ્ય આતંકને દેખનારા પોતાના આત્માને હમ્મેશાં ધમ ઘોષના શિષ્યની માફક અહિત આરભથી પાતે દૂર રહે
છે. ૫ ૧૫ ॥
