________________
* બેલું, ત્યારે કહે, વરીને હું કર (બેલ) તમે મને મહેનત કરીને પણ કર્યા છે અને હવે હિત શિક્ષાની ઈચ્છા રાખે તો
સાથે જ સંસારથી તારે વિસ્તાર થાઓ, મેક્ષ કિનારે પહાચ, ઉત્તમ ગુણેથી વધ; આ પ્રમાણે થયા પછી સુગંધી વાસ ક્ષેપવડે મૂઠી ભરીને શિયના માથામાં ગુરૂ મહારાજ નાંખે, પછી શિષ્ય વાંદણ દઈને પ્રદક્ષિણા કરીને આચાર્યને નમસ્કાર કરતે ફરી વાંદે, એ પ્રમાણે બધું કિયા અનુષ્ઠાન કરે આ પ્રમાણે ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરીને શિષ્ય ઉભું રહે ત્યારે બીજા સાધુએ તેના માથામાં વાસક્ષેપ નાંખે, અથવા યતિજનને સુલભ કેશર નાખે, પછી કાર્યોત્સર્ગ કરાવીને આચાર્ય કહે હે શિષ્ય! સાંભળ તારે કેટીક ગણ છે, અમુક ફળ છે. વૈરી શાખા, અમુક આચાર્ય, અમુક ઉપાધ્યાય પ્રવતિની સાધ્વી અમુક છે, તથા બીજા વડી દિક્ષા આપવા ગ્ય હોય તે અનુક્રમે રત્નાધિક થાય છે, પછી આંબિલ અથવા નીવિ, અથવા પિતાના ગચ્છ પરંપરામાં અવેલે તપ આચરે છે, આ પ્રમાણે આ અધ્યયન આદિ મધ્ય અંત કયાણ સમૂહવાળું ભવ્ય જનના સમૂહનું મન સમાધાન કરનાર છે તે અધ્યયન પ્રિયના વિયાગ વિગેરે દુઃખના આવર્તવાળી તથા ઘણા કષાયરૂપ માછલાં વિગેરેના સમુહથી આકુળ વિષમ સંસાર ૩૫ નદીને તારવામાં સમર્થ છે તથા એક દયારૂપ રસ છે. તેથી વારંવાર મુમુક્ષુએ ભણવું. આ શીલાંકરાચાર્યે કરેલી શસ પરિજ્ઞા નામના પહેલા અધ્યયનની ટીકા સમાપ્ત થઈ (આ ગ્રન્થના કલેક ર૨૨૧ છે.)
જ છે -
