________________
[૧૨૫ નથી. ( આથી એમ સમજાવ્યું કે યતિઓએ પૃથિવીકાયને પીડા ન થાય માટે હાથ ધોવા વિગેરેમાં માટીને ઉપયોગ ન કર. ) અહિં આ પહેલી ગાથાના પહેલા અર્ધ ભાગવડે પ્રતિજ્ઞા છે. પાછલી અડધી ગાથીથી હેતુ છે. તથા ઉત્તર ગાથાના અર્ધ વડે સાધમ્ય દષ્ટાંત છે. કે જૈનેતર યતિ પણાનું અભિમાન કરવા છતાં યતિગુણમાં પ્રવર્તતા નથી, કારણકે તેઓ પૃથિવીની હિંસામાં પ્રવર્તે છે. અને જે જે પૃથિવીની હિંસામાં પ્રવર્તે છે, તે યતિગુણામાં પ્રવર્તતા નથી. જેમકે ગૃહસ્થીઓ હવે દષ્ટાંતવાળું નિગમ ન કહે છે. अणगार वाइणी पुढविहिंसगा निग्गुणा अगारिसमा निदोसत्तिय मइला, विरह दुगंछाह मइलतरा ॥१०॥
અમે યતિ છીએ એમ બેલીને પૃથિવીકાયની હિંસા કરનારા યતિઓ ગ્રહસ્થાશ્રમી જેવાજ છે. સામાટે અર્થ કહે છે. સચેતના પૃથિવી છે. એ જ્ઞાનના અભાવમાં તેના સમારંભવડે દેલવાળા છતાં અમે નિર્દોષ છીએ એમ માનનારા પિતાના દોષ જોવામાં વિમુખ હોવાથી તેઓ મલીન હદયવાળા છે. છતાં ધાર્ટ્સ પણાથી સાધુજન આશ્રિત નિર્વદ્ય અનુષ્ઠાનવાળી વિરતિની નિંદા કરે છે. અને વધારે મલીન બને છે. આ સાધુ નિંદાથી અનંત સંસારીપણું બતાવ્યું જાણવું આ બે ગાથા સૂત્રમાં કહેલા અર્થને અનુસરનારી છતાં વધદ્વારના અવસરમાં નિયુક્તિકારે કહી છે. તેનું
