________________
[૧૪૩ અહિતને માટે અધીને માટે થાય છે. એવું જાણીને આદરવા ગ્ય ચારિત્ર વિગેરે લઈ સાધુ વિચારે છે કે જિનેશ્વરને તથા સારા સાધુઓને આ માલુમ છે કે પૃથિવીકાયની હિંસા તે કમને ગાંસડે, મેહ, માર, નર્ક છે. છતાં તેની અંદર લેક ગૃદ્ધ બનીને વિરૂપ શસ્ત્રોવડે પૃથિવીકાયને અનેક પ્રકારે દુખ દે છે. તે દષ્ટાંત બતાવે છે કે પૃથિવીકાય જી અંધ માફક નવસાવાળા માફક અવ્યક્ત ચેતનવાળા છે. તેને દુઃખ દે છે. જેમ તે આંધળાને પગ ઘુંટી–પીંડી ઝાંગ, જાનુ, નાભી, કેડ, ઉદરથી છેવટ માથા સુધી દુઃખ દે છે તેમ પૃથિવીકાયને દુઃખ દે છે. આ ભાવાર્થ છે.)
एत्थ सत्थं असमारभ माणस इच्छेते आरंभा परिण्णाता भवंति, तं परिणाय मेहावी नेव सयं पुढवि सत्थं समारंभेजा णेवण्णेहिं पुढवि सत्थं समारंभवेजा जेवण्णे पुढवि सत्थं समारंभते समणु લાઝા, ગતિ પુ િવાન સમારંભ રાતા भवंति से हु मुणी परिणात कम्मेत्ति बेमि (सू. ૨૭) છૂત પ્રિતીક કાર
અહિ પૃથિવીકાયમાં દ્રવ્ય અને ભાવથી ભિન્ન બે શસ્ત્ર છે તથા દ્રવ્ય શસ્ત્ર તે સ્વકાય અને પરકાય તથા બે રૂપવાળું બતાચું અને ભાવ શસ્ત્ર તે અસંયમ એટલે ખરાબ ધ્યાન તથા
