________________
[૧૪૧]
આ બાબતમાં આચાય મહારાજ દષ્ટાંતથી સમાધાન
કરે છે. તમે પૂછ્યુ માટે પૃથિવીકાયની વેદના હું કહું છું, અપિ શબ્દ ચથાના રૂપમાં છે. જેમ કોઇ જન્મથી અધ અહેશ, મુ ંગા, કાઢીએ ૫શું, તથા હાથ પગ વિગેરે અવચનથી શિથીલ વિપાક સૂત્રમાં કહેલા દુઃખી મૃગાપુત્ર જેવા પુર્વે કરેલા પાપથી અશુભ કમ ઉયમાં આવતાં હિત અહિત, પ્રાપ્તિતથા ત્યાગથી વિમુખ સંવ` પ્રકારે દુઃખી જોતાં આપણને તેના ઉપર અતિ કરૂણા આવે તેજ પ્રમાણે અધ વિગેરે ગુણ યુકત દુખીને કોઇ ભાલાની અણીવર્ડ ભેદે છેદે તાપણુ તે બાપડા દુઃખી છે. અને છેદ્યાતા ભેદાંતે ન દ્વેષે ન સાંભળે અને મુંગાપણાથી ન રૂએ તે આપણે તેને વેદનાના અભાવ માનીશું ? અથવા તેમાં જીવના માવ માની શકાશે, એજ પ્રમાણે પૃથિવીના જીવા પણ અવ્યક્ત ચેતનાવાળા જન્માંધ, બહેરા, મુંગા, પંગુ વિગેરે ગુણેાવાળા પુરૂષ માફ્ક જાણવા અથવા જેમ પચેન્દ્રિય જીવા જે સ્પષ્ટ ચેતનાવાળા છે, તેમને કોઇપણ પગમાં ભેદે, છેડે એ પ્રમાણે ગુલ્ફ (ઘુંટણ) વિગેરેમાં પણ દુઃખ દે તથા. એજ પ્રમાણે જ ઘા, જાનુ, ઉરૂ, કટી, નાભી, પેટ, પડખાં, પીઠ, છાતી, હૃદય, સ્તન, સ્કંધ, બાહુ, હાથ, માંગળી, નખ, ગળુ, હડપચી, હાઠા, દાંત, જીભ, તાળવું, ગળું, ભ્રમણા, કાન, નાક, આંખ, ભ્ર, લલાટ, શિર વિગેરે અવય
