________________
[૧૬] सोचा भगवओ अणगाराणं अंतिए इह मेगे सिंणायं भवति-एस खलु गंथे एस खलु मोहे एस खलु मारे एस खलु णरए इचत्थं गड्ढिए लोए ज. मिणं विरू वस्वे हिं सत्थे हिं उदय कम्म समारंभेणं उदय सत्थं समारंभ माणे अण्णे अणेग स्वे पाणे विहिं सइ । से बेमि संति पाणा उदय निस्सि या જાવા મળે (ફૂ૦ ર૩)
અન્ય સાધુઓ પિતાની પ્રવજ્યાને લજાવનારા અથવા સાવદ્ય અનુષ્ઠાનથી લજજા પામેલા જુદા પડેલા શાક્ય, ઉલક, કણભુ, કપિલ, વિગેરેના જે મુનિઓ છે તેમને તું જે, એવું R E , “ જાય, જૈનાચાર્ય શિષ્યને કહે છે. અવિવક્ષિત કર્મવાળા છતાં અકમક થાય છે. જેમકે તું જે, મૃગ દેડે છે. એ પ્રમાણે બીજી વિભક્તિના અર્થમાં પહેલીને પ્રત્યય છે. તેને અર્થ આ છે કે શાક્ય વિગેરે સાધુઓ દિક્ષા લીધેલી છે છતાં સાવધ અનુષ્ઠાન કરે છે. એવા જુદા જુદા પડેલાને તું જે, તેઓએ જેનાવડે સાધુને અગ્ય આચરણ કર્યું તે આ પ્રમાણે બતાવ્યું, તે કહે છે કે અમે સાધુ છીએ એવું કેટલાક શાયાદિ બતાવે છે તે વ્યર્થ બતાવે છે. કારણ કે તેઓ ઉભેચન, અગ્નિ વિદયાપન, વિગેરે શસ્ત્રોથી સ્વકાય અને પરકાય એ બે ભેદથી ભિન્ન શસ્ત્રોવડે ઉદક કમ (પાણીને દુઃખ દેવું) કરે છે. ઉદકના કર્મ સમારંભ વડે અથવા
