________________
[૧૨૩]
किंची सकाय सत्थं, किंची परकाय तदुभयं किंची। एयंतु दव्वसत्थं, भावेय असं जमो सत्थं ॥ ९६ ॥
કાંઇ અંશે પૃથિવીનુ શસ્ત્ર પૃથિવી અને તે તે સ્વકાય શસ્ત્ર છે. ( એટલે જુદા જુદા રંગની માટી વિગેરે એકઠી થાય તા પરસ્પર પીડાકારક છે. ) તથા પરકાય શસ્ત્ર તે પાણી વિગેરે પૃથિવીને અચેત બનાવે છે. અને અને સાથે તે પાણીથી ભીજાએલી પૃથિવી તે ખીજી પૃથિ વીનુ' શસ્ત્ર છે. આ મધાં દ્રવ્ય શરૂ છે. પણુ અસંયમ એટલે મન, વચન, કાયાને ખરાબ રીતે ઉપયેગમાં લેવાં તે ભાવ શસ્ત્ર છે. હવે વેદના દ્વાર કહે છે. पायच्छेयण भेषण, जंघोरु तहेव अंग वंगेसु । जहहुँति नरादुहिया, पुढवि काये तहा जाण ॥९७॥
જેમ પગ વિગેરે અંગ ઉપાંગમાં છેદન ભેદન કરવાથી માણસોને દુઃખ થાય છે. તેજ પ્રમાણે પૃથિવીકાયમાં પણ તે જીવાને વેદના જાણે! જો કે પૃથિવીકાયને પગ, માથું, ગરદન વિગેરે અંગે નથી તે પણ શરીરના છેદનથી વેદના અવશ્ય છે. એ પતાવે છે. नथियसि अंगुवंगा, तयाणु रुवाय वेयणा तेसिं । केसिंचि उदीरंति, केसिंचऽति वायए पाणे ॥ ९८ ॥
અડધી ગાથાના અથ ઉપર કહ્યો છે. પાલીના કહે છે. કેટલાક પૃથિવીકાયના જીવાને આરંભ કરનારા તે
