________________
:
સંતનું શરી૨ રક્તપિત્ત વડે ઊભરાઈ ઊઠ્યું. ભક્તે પૂછ્યું ઃ શાતામાં ? આનંદમાં ? સંત કહે છે : એકદમ આનંદમાં. ‘અરે, પણ શરીર તો રક્તપિત્તના દર્દ વડે ઘેરાયું છે. લોહી-પુરુ શરીરમાંથી ટપકી રહ્યા છે. આનંદ શી રીતે ?’
સંત કહે છે : અશાતાને / પીડાને આવવાની કોઈ બારી જ પરમચેતનાએ ખુલ્લી નથી રાખી ને ! એક બારી દ્વારા બધું આવી રહ્યું છે અને એ બારી દ્વારા જ્યારે ‘એ’ પોતે બધું મોકલી રહ્યા હોય ત્યારે એ બધું મઝાનું જ હોય ને ! ‘મધુરાધિપતેરખિલં મધુરમ્.'
આ સરસ ભારતીય તત્ત્વજ્ઞાનનો દૃષ્ટિકોણ : ‘એ’ આપે તે સારું જ હોય...’ અને એની સામી બાજુ, સારું તે જ હોય, જે પરમચેતના દ્વારા મળે. બીજું બધું વ્યર્થ, અસાર. આ થયો ભક્તનો દૃષ્ટિકોણ.
સાધક પાસે છે સાક્ષીભાવ.
શ્રીપાળકુમારને ધવલ શેઠ વહાણમાંથી દરિયામાં નાખે. કિનારે આવેલ શ્રીપાળજીની કોઈ પ્રતિક્રિયા નહોતી. માત્ર જોયા કરતા હતા તેઓ. વહાણમાંથી પડતી પોતાની કાયાને પણ જોઈ હતી તેમણે. અને રાજમહેલમાં સુખભોગમાં રહેલ કાયાને પણ તેઓ જોતા હતા. પ્લૅટફૉર્મ પર રહેલ મુસાફર આગગાડીને સ૨કતી જુએ તેમ.
કાયાને જોવી... એક મઝાની સાધના... જમતી વખતે શરીરને ભોજન કરતું તમે જોયું છે ? હાથ ઊંચકાઈ રહ્યો છે. રોટલી મોઢામાં જઈ રહી છે અને તમે જોઈ રહ્યા છો.
સમાધિ શતક ૧૯
