________________
ખરાબ અવસ્થા, તંદુરસ્તી સારી અવસ્થા આ સમીકરણ જો નિશ્ચિત થયું અને ઉપયોગ એ પ્રમાણે ચાલ્યો તો...?
એક સંત હતા.
એમનું નામ તો બીજું હતું, પણ તેઓ પ્રહારી બાબાને નામે પ્રસિદ્ધ બનેલા. બન્યું એવું કે એકવાર કો'ક વ્યક્તિએ તેમને હેરાન કર્યા, તેમણે એને એક પથ્થર માર્યો..... ‘કાગને બેસવું ને ડાળને પડવું' એ ન્યાયે પેલો તવંગર બની ગયો. એને શ્રદ્ધા બેઠી કે બાબાએ પથરો માર્યો, તેથી પોતાની ભાગ્યદશા ખૂલી ગઈ !
આ માન્યતા વિસ્તરી. પછી તો લોકો એ સંતનો પ્રહાર ઝીલવા માટે ખાસ જતા, એ આશાએ કે એથી પોતાની દરિદ્રતા શ્રીમંતાઈમાં ફેરવાશે. પ્રહાર આપે તે પ્રહારી. આમ બાબાનું નામ પ્રહારી બાબા પ્રસિદ્ધ થયું.
પણ બાબાને ગુસ્સે કેમ કરવા ? બાબા ગુસ્સે થાય તો જ પથ્થર મારે ને ! બાબા ભોજન કરીને સૂતા હોય અને દર્શનાર્થીઓ આવે : બાબાજી, કેમ છો ? બાબા કહે : હમણાં નહિ આવવાનું. મોડા આવજો. પણ પેલા લોકોને તો બાબાને ગુસ્સે કરવા છે... વારંવાર પૂછે : બાબા કેમ છો ? બાબા કેમ છો ? બાબા ગુસ્સે થઈને પથ્થર મારે. જેને પથ્થર લાગે તે પોતાની જાતને બડભાગી માને.
પથ્થર લાગવાની ઘટનાને સંબંધ પીડાનો સામાન્યતયા હોય. પરંતુ અહીં એ સુખદ ઘટના રૂપે આવે છે. કેમ ? ઉપયોગમાં એ પીડા દ્વારા સુખ મળે છે આવી કલ્પના સ્થિર થઈ છે.
સમાધિ શતક
૬૭
