________________
‘આત્મનિન્દા દ્વાત્રિંશિકા'માં જે ક્રમ આપ્યો છે સાધનાનો, એ ક્રમે સાધના આગળ ધપી હશે એમ માની શકાય. એ ક્રમ આવો છે ઃ આજ્ઞાપાલનના આનંદ દ્વારા આપ્તતત્ત્વતા, મમત્વાદિનો ત્યાગ, આત્મકસારતા...૨
આજ્ઞાપાલનના આનંદની સ્મૃતિ, તીવ્ર સ્મૃતિ... એથી મળે આપ્તતત્ત્વતા. આત્મતત્ત્વની અનુભૂતિ. આંશિક અનુભૂતિ અને શ૨ી૨ વગેરે પરના મારાપણાનો ત્યાગ. એનાથી આત્મસ્વરૂપની અનુભૂતિ. આ અનુભૂતિ શુક્લધ્યાનમાં પરિણમે
યાદ આવે મૃગાપુત્ર. પૂર્વજન્મની મુનિજીવનની સ્મૃતિ એમને સંસાર- ત્યાગ ભણી દોરી ગઈ. એમના સંસારત્યાગની ક્ષણોનું રોચક વર્ણન ઉત્તરાધ્યયન સૂત્રમાં આવ્યું : વસ્ત્ર પર લાગેલ ધૂળને કપડાં પરથી ખંખેરી કોઈ ચાલે તેમ મૃગાપુત્ર સંસારને / વિભાવને મનમાંથી ખંખેરીને ચાલી નીકળ્યા.
પૂર્વસંયોગનો ત્યાગ અને ઉપશમની પ્રાપ્તિની પૃષ્ઠભૂ પર શરૂ થાય છે સાધનાનો પ્રથમ તબક્કો : આપીડન.
રત્નત્રયીની સાધનાની પૃષ્ઠભૂ પર અહીં શાસ્રીય અધ્યયન પ્રારંભાય છે. શાસ્ત્રોને હૃદયસ્થ કરવાની એક હૃદયંગમ આ વિધિ.
(२) कदा त्वदाज्ञाकरणाप्ततत्त्व स्त्यक्त्वा ममत्वादिभवैककन्दम् । आत्मैकसारो निरपेक्षवृत्ति - र्मोक्षेऽप्यनिच्छो भविताऽस्मि नाथ ! ॥ - आत्मनिन्दा द्वात्रिंशिका
–
સમાધિ શતક
|°
૭૩
