________________
પોતાના સ્વરૂપ કે ગુણોની સન્મુખ થઈને સાધક મોક્ષને મેળવે છે. તેથી પોતે જ પોતાનો ગુરુ છે...
એક લયમાં, વિશેષ લયમાં આ વાત કહેવાઈ છે.
વ્યવહાર સ્તરે ગુરુ જરૂરી જ છે. તેઓ જ આપણને જ્ઞાન આપે છે.
હવે પછી જે સાધના ઘૂંટવાની છે, તેના ભણી ઈશારો આ સૂત્રમાં ક૨વામાં આવ્યો છે. હવે સાધકે આત્મગુણોના ઊંડાણની સ્પર્શના કરવાની છે. આ સૂત્ર ત્યાંથી શરૂ થાય છે. એટલે કે થોડા ઊંચકાયેલ સાધક માટેનું મઝાનું આ સૂત્ર છે.
‘તાતેં ગુરુ હૈ આતમા..'
સાધકને અંધારી રાતે બહાર જવાનું છે. ગુરુએ તેને ફાનસ આપ્યું. શિષ્ય તે પકડ્યું. ગુરુએ ફૂંક મારી. ફાનસ ઓલવાઈ ગયું. સાધક કહે : ગુરુજી, આપ શું કહેવા માગો છો ? ગુરુ કહે છે : સાધનાના માર્ગે એકલા જ જવાનું હોય છે. એટલે જ બુદ્ધે કહ્યું : ‘અપ્પ દ્વીપો મવ...' તું જ તારો દીપક થા ! કબીરે કહ્યું : ‘નિરાધાર ભયે પાર...' જે બીજા આધાર વિનાનો છે, તેનો આધાર ખુદ પરમાત્મા છે...
સમાધિ શતક
૧૧૪
