________________
પછી હોય છે માત્ર ‘તે’. બીજું કોઈ છે જ નહિ; પછી બીજાં તત્ત્વોની લીનતા ક્યાંથી હોય ?
સ્પર્શેન્દ્રિય કઈ રીતે પ્રભુને સ્પર્શી અનુભૂતિને શિખરે પહોંચે છે તેની વાત : ‘પૂજાએ તુજ તનુ ફરસે, ફરસન શીતલ થઈ ઉલસે...’ પ્રભુની પૂજાના સમયે પ્રભુનો સ્પર્શ થાય અને સ્પર્શેન્દ્રિય શીતલ બને છે... ઉલ્લસિત બને
છે.
બહુ માર્મિક શબ્દ છે ‘તુજ તનુ...’ તનુ. શરીર. હા, પ્રભુમૂર્તિ અહીં ક્યાં છે ? અહીં તો છે સાક્ષાત્ પરમાત્મા.
પાંચે ઈન્દ્રિયો ડૂબી ગઈ પ્રભુમાં...
આ પૃષ્ઠભૂ પર પંક્તિને ગણગણીએ :
‘નહિ કછુ ઈન્દ્રિય વિષયમેં,
“ચેતનકું હિતકાર;
તો ભી જન તામે ૨મે,
અંધો મોહ અંધાર...
ઈન્દ્રિયોના વિષયમાં જ જો માત્ર જવાનું હોય તો એનો કોઈ અર્થ નથી... ઈન્દ્રિયોને જો શબ્દોમાં ને દુન્યવી રૂપોમાં જ અટવાવી દેવાની હોય તો ઈન્દ્રિયો માત્ર અકલ્યાણ જ નોતરી શકે. મોહનો અંધકાર કેવો ગહન
સમાધિ શતક
|
૨૯
