________________
તો તમારું નામ સાંભળવા મળ્યું અને એ રાજીના રેડ થઈ ગયા; પણ આંખોને તમારું દર્શન નથી મળતું. પ્રભુ ! આ તો ઝઘડાની વાત થઈ.
ઝઘડો પણ કેવો ? ‘ચાર આંગલ અંતર રહેવું, શોકલડીની પરે દુઃખ સહેવું; પ્રભુ વિણ કુણ આગળ કહેવું ?' આંખ અને કાન વચ્ચે ચાર આંગળનું અંતર. એમાં એકને પ્રભુનામ મળે, બીજીને પ્રભુરૂપ ન મળે; આ કેવું ભારે દુઃખ ? પ્રભુ વગર આ દુઃખની વાત કોને કહેવી ?
ઝઘડાનું નિરાકરણ શી રીતે ? ‘મોટા મેળ કરી આપે... કેવલ નાણ યુગલ થાપે...’ મોટા પુરુષો પાસે જઈએ એટલે બે જણના ઝઘડાનો અંત આવી જ જાય. પ્રભુ ! તમે અમને કેવળ જ્ઞાન અને કેવળ દર્શન આપી દો. તમને પ્રત્યક્ષ જોઈશું. હવે ઝઘડો કેવો ને વાત કેવી ?
શ્રી શીતલનાથ પ્રભુની સ્તવનામાં પૂજ્ય માનવિજય મહારાજે ઈન્દ્રિયોના પ્રભુ સાથેના મનોહર સંબંધની કથા કહી છે.
‘તુજ મુખ સન્મુખ નીરખતાં, મુજ લોચન અમીય ઠરંતા; તેહની શીતલતા વ્યાપે, કિમ રહેવાયે કહો તાપે ...'
પ્રભુના મુખને જોયું આંખોએ. અને આંખોમાં આંસુ થીજી ગયાં. એ દર્શનસુખની શીતલતા જ્યારે અસ્તિત્વમાં વ્યાપી ત્યારે તાપ-ઉકળાટ ક્યાં હોય ?
પહેલી વાર આ સ્તવના જોતો હતો ત્યારે ‘અમીય ઠચંતા...’ પદ પાસે અટકેલો. પ્રભુને જોતાં આંખો હર્ષાશ્રુને વરસાવે, છલકાવે. તો ‘અમીય વરસંતા’ કે ‘અમીય છલકંતા' એવું પદ જોઈએ. ‘અમીય ઠરતા’ પદ કેમ આવ્યું ?
સમાધિ શતક
૨૫
|| 2
