________________
એના કથનને) સ્મરણમાં રાખી, બુદ્ધિપૂર્ણાંક સોંપૂર્ણ વિચાર કરી, ભવિષ્યના જન્મને મુદ્દલ હાનિ સ્વ-પરને પહેાંચે નહિ, એવું વર્તન કરનારા અને ખીજાઓને એવા સુદર વર્તન કરવાના ઉપદેશ આપનારા એ જ સાચા અર્થમાં સમયજ્ઞ છે. લેક ડેરી અને જમાનાના પ્રવાહમાં તણાનારાઓને, મુર્ખાએ સમયજ્ઞ કહે એની કાંઈ જ કિંમત નથી. મહાપુરૂષાની ચેાજનાએ એવી ઘડાયેલી છે કે માનવ માનવેતર સૌ જીવા સુખી થાય એમાં શકાને સ્થાન નથી.
આજકાલ તો છાશવારે છાશવારે ચે ંજના બદલાય છે. આમાં ન ફાવ્યા, એટલે આ, એમ વાર વાર ચાજના મદ. લવી પડે છે. એનું કારણ ભારાભાર અજ્ઞાન છે. અજ્ઞાન હેાવા છતાં પેાતાને મહાજ્ઞાની માને છે, ફાંકા રાખે છે, અમે જ જાણીએ છીએ, તમાને શું ખબર પડે? એમ સનેપાતીઆની જેમ બકે છે. આપણી મૂળ વાત તે એ છે કે, પરમાત્મા જેવા આપણને આ સંસારના સુખના રાગે પામર બનાવ્યા છે, તે પામર આત્મા એવા આપણને પરમાત્મા બનવું હાય તા સંસારમાં રાજા-મહારાજા, ચક્રવતી, સ્વર્ગના દેવા એ બધા રાગની રામાયણથી અન્ય જન્મામાં, અરે આ જન્મમાં પણ પામર, લાચાર, દીન, હતાશ મની રીખાઈ રહ્યા છે. તે શાથી? સુખના રાગથી, માટે રાગના ત્યાગ એ જ ઉપાય છે.
ચેાજનાએ રાગની અને રાગને પેાષનારી હાય નહિ. પરંતુ ત્યાગની અને ત્યાગને પાષનારી હાય તા જ તે પામરાત્મા મટાડી, પરમાત્મા પદે લઇ જનારી છે, એમાં શંકા નથી જ.
સંસારમાં દુઃખ તે ખરાબ વસ્તુ છે, એ બધા માને છે અને દુઃખને તાળવા બધાએ લૈકા પ્રવૃત્તિ કરે પણ છે, પરંતુ
