________________
૨૬
કરીને પ્રભુના આગળ સુંદર સંગીત કર્યું. ધનદને આ ભક્તિભાવ જોઈને વસુદેવે વિચાર્યું–ખરેખર આ દેવ, મહાત્મા પરં શ્રાવક હોઈ એને અપૂર્વ ધર્મકાર્યમાં ઉદ્યમ છે.
હું પણ આજે ધન્ય થયે, આ આશ્ચર્ય અપૂર્વ જોવામાં આવ્યું, વારંવાર આશ્ચર્યમાં ગરકાવ થયેલા વસુદેવકુમારને ધનદે જે, કુમારનું અદ્ભુત દેવકુમાર જેવું રૂપ જોઈનેબહુ ખુશ થયેલા ધનદદેવે, વિમાનમાં રહીને, પિતાના હાથની આંગળીના ઈશારાથી વસુદેવકુમારને પિતા પાસે સનેહથી બાલા, નિર્ભય અને કૌતુકી એ વસુદેવ ધનદ પાસે ગયે, ધનદે પોતાના સ્વાર્થ ખાતર મિત્રની જેમ વાર્તાલાપ શરૂ કર્યો, સ્વભાવે વિનયશીલ એવા કુમારે અંજલી જેડીને ધનદને કહ્યુંઃ આજ્ઞા કરે, હું આપનું શું પ્રિય કરું? ધનદે કાનને મધુર લાગે એવી વાણીથી કુમારને કહ્યું : હે પુરૂષ મારા માટે તારાથી થઈ શકે એવું એક કામ છે. તું મારે દુત થઈને કનકવતી પાસે જા. કહે કે ઈંદ્રને ઉત્તર દિશાને લેકપાલ ધનદ તારી સાથે લગ્ન કરવાની ઈચ્છા ધરાવે છે, વળી કહે કે હે કનકવતી! તું માનુષી હોવા છતાં દેવી થા, દૈવિ સુખ ભગવ–આટલું કામ મારૂં કર, તું વાયુની જેમ હે વસુદેવ! અખલિતપણે કનકવતીના મહેલે કેઈની પણ રોકટોક વગર મારા દૈવિ પ્રભાવથી જઈ શકીશ.
ઉપર પ્રમાણે ધનદદેવની વાણી સાંભળીને, વસુદેવકુમાર પિતાના આવાસે જઈ દિવ્ય અલંકારે, પોષાક, દૂર કરીને દૂતપણાને ઊચીત મલીન વેષ પહેરીને જતાં ધનદે કહ્યું : હે કુમાર! સુંદર અલંકારાદિનો ત્યાગ કરે ઉચિત નથી. સર્વત્ર આડંબર–પૂજા માન સત્કાર પામે છે. કુમારે કહ્યું: હે સ્વામિ! ઉજવળ કે મલિન વેષથી શું? દુતને તે પિતાની વાણું જ
