________________
પુણ્યપ્રભાવે ખેંચાઈને તું આવેલ છે, સુંદર હું તારી દાસી છું. એમ કહીને કનકવતી-કુમારને નમવા તૈયાર થઈ, ત્યારે કુમારે નમન કરતી અટકાવીને કહ્યું, હે મહાશ! હું તે નકર છું. મને પગે પડ નહિ, જે ખરેખર તને ચાહે છે, તે તને અનુરૂપ યેગ્ય છે, તેને તારે પ્રણામ કરે ચગ્ય છે. અજાણુ કુળવાળા એવા મારા જેવા દુતને–અનુચિત તું પ્રણામ કર નહિ, ત્યારે તે બેલી –
તારા સબંધીને સર્વ વતાંત મને ખબર છે, મારો પતિ તું જ કે જે દેવે મને કહેલું છે, અને આ ચિત્રપટમાં છે, હર્ષથી હું તારું જ ધ્યાન કરૂં છું.
વસુદેવે કહ્યું, ભદ્ર તારે પતિ હું નથી. દેવે કહેલ જે તેને હું દાસ છું, તારે પતિ ધનદ, એને હું દાસ, એની આજ્ઞાથી એના માટે તારી યાચના કરવા આવેલ છું. તું ધનદદેવની આગમહિષી થા–અનેક દેવીઓથી સેવાયેલી, દૈવી વૈભવ ભેગવ.
એ સાંભળીને કનકવતી ધનદનું નામ ગ્રહણપૂર્વક નમસ્કાર કરીને બેલી–હે સુંદર! કયાં એ ઇંદ્રને લોકપાલ દેવ–અને ક્યાં હું માનુષી કીડી સમાન–વળી એને દાસ તું થઇને મારી યાચના કરે છે, તું શું ક્રિડા કરે છે? ગમે તે હોય, પરંત આ યાચના અનુચિત છે, શું કોઈ પણ દેવને ભૂતકાળમાં– મનુષ્ય સ્ત્રી સાથે સંબંધ થયેલ સાંભળે છે?
વસુદેવે કહ્યું, હે સુંદરી–તું દેવની માગણીને ઈન્કાર કરીશ તે–દવદન્તીની જેમ અનર્થ પામીશ–અર્થાત દુઃખી થઈશ.
કનકવતીએ કહ્યુંઃ ધનદ નામના અક્ષરોથી, મારા અને એના પૂર્વજન્મના સંબંધથી મારું મન ઉત્કંઠા અને આનંદ
