________________
૩૧
કહીને રાજાએ સર્વ શક્તિ ખર્ચીને મંડપને વધારે સુંદર શાભાયુક્ત તૈયાર કરાયેા, મનેાહર માઁચા (સીંહાસના) ગેાઠવાયા.
અસરાએથી વિંઝાતા ચામર, ઢીજનાથી કરાતી ગુણસ્તુતિ, એવા આડંબરપૂર્વક ધનદ પરિવાર સાથે સ્વયંવર મંડપ જોવા ચાલ્યું. મડપ પાસે આવીને રત્નમય અષ્ટમોંગલ રત્નના આરિસા અને અનેક રત્નાનાં તારણથી યુક્ત એવા સ્વયંવર મંડપમાં ધનદે પ્રવેશ કર્યાં. પ્રવેશ કરીને એક મનહર મંચ ઉપર હું સવાહનવાળા, આકાશમાં અદ્ધર રહેલા સિ`હાસને સુરાંગનાએથી પરિવરલા ધન બેઠા. વસુદેવ પણ તેના યુવરાજની જેમ નજીકના સિંહાસને પ્રસન્ન વદને બેઠા. બીજા પણ રાજાએ, રાજકુમારો, વિદ્યાધરકુમારા યથાયાગ્ય સ્થાને બેઠા.
ધનદદેવે પેાતાના નામથી અંકિત થયેલી અર્જુન જાતીના સુવણ થી બનાવેલી કુબેરકાન્તા નામની મુદ્રિકા-વસુદેવકુમારને આપી. વસુદેવે એ વિંટી ધનઃના કહેવાથી કનિષ્ઠ આંગળીમાં પહેરી. તે વિટીના પ્રભાવે ત્યાં રહેલા સર્વેએ વસુદેવકુમારને ધનદના જેવા જાયા. સ્વયંવર મંડપમાં એ ધનદ આવેલા છે, એવા પ્રધેાષ (ચારે બાજુથી અવાજ) થયા. ત્યારપછી સવ' અલંકારો પહેરી તથા દેવદુષ્ય વસ્ત્રો પહેરીને, કામદેવના હિડાળા સમાન શે।ભતી, અનેક સખીઓ સાથે વિટાએલી, રાજ'સી જેવી, મંદગતિવાળી કનકવતી પુષ્પમાળને ધારણ કરેલી સ્વયંવર મંડપમાં આવી. પરંતુ ચિત્રમાં જોયેલ અને ક્રુતપણામાં જોયેલ વસુદેવકુમાર જોવામાં આવ્યે નહિ; તેથી સંધ્યાકાળે કમલિની જેવા મ્લાન મુખવાળી, વિષાદને કનકવતી પામી. સ્તલે લાગેલી પુતળીની જેમ કાંઇ પણ ખેાલી નહિ, પેાતાનું સ`સ્વ હરાઈ ગયુ છે સમજી કાઈ પણ રાજાને જોઈ શકી નહિ.
