________________
૯૨
સુખનાં સાધનાના પાર નહેાતા. પરંતુ અંતરદૃષ્ટિ ખુલી, વિવેક પ્રગટ્યો, વિચાર આવ્યા. આ રાજ્યઋદ્ધિ ભવિષ્યમાં કંગાલ દશામાં મૂકશે. માટે જો મારે કંગાળ દશામાં ન મુકાવું હાય તા ઉન્નત મસ્તકે એના ત્યાગ કરવા એ જ ઉત્તમ રસ્તા સમજી મેાક્ષ અને મેાક્ષનાં સાધના પ્રત્યે રાગને પલટાયે.
કહેવત છે કે, ગરથ ગયા પછી જ્ઞાન અને રાંધ્યા પછીનુ ડહાપણ શું કામનું? પૈસા ન હેાય ત્યારે, મારી પાસે હત તે મંદિર બંધાવત, સંઘ કાઢત, સાધીકાનાં દુઃખ દૂર કરત વિગેરે. મનારથા સેવનારા કદાચ પુણ્યયેાગે ગરીબાઈમાંથી શ્રીમંત બની જાય, તે પહેલાંના મનારથા હવામાં ઉડી જાય છે, અને નવા જ મનારથા જેવા કે અમુક નવી પેઢી ખેાલુ, કારખાના ખેાલુ, નવા આધુનિક મંગલા બંધાવું, આકર્ષીક ફરનીચર વસાવુ'. મારાથી કોઇ આગળ વધી જાય તેા લાગવગ પૈસાના જોરે એને પાછા પાડું' વિગેરે મનારથ સેવતા થઈ જાય છે. અને એજ વ્યક્તિ પુણ્ય ખલાસ થયે, નિન મની જાય, ત્યારે એને ડહાપણ સુઝે છે કે, હતુ ત્યારે કાંઇ જ સુકૃત કયુ" નહિ, જન્મ હારી ગયા વિગેરે. પણ ધન ગયા પછીનુ ડહાપણ નકામુ છે, તેમ પતિ જીવતાં આ જોઇએ અને તે જોઇએ, મારા કાં ભાગ લાગ્યા તમારે પનારે પડી. મને મેાંત આવ્યું હાત તે। સારૂં', પેલી પાડાસણને એના પતિ કેવા લાડ લડાવે છે, એના બધાએ કાડ પુરા કરે છે, અને તમા તા મારા સગા સારા નથી, સંજોગેા સુધરશે ત્યારે સૌ સારાં વાનાં થશે, ગાંડી મને ત્રાસ આપ નહિ વિગેરે પતિની હાજરીમાં પત્નિ સુખે એસવા દે નહિ પણ જ્યારે, પતિ મરી જાય ત્યારે લેકડા તાણે, તમા તેા સારા હતા, ખાનદાન હતા, મુઇ હું કે તમાને સુખ આપી શકી નહિ વિગેરે. રાંક્યા પછી ડહાપણ આવે તે શા કામનું?
