________________
૧૧૧
અહિં પણ પાદલિપ્તસૂરિજીએ સુવણુ ના રસ સ્વિકારવાની ના પાડી એટલું જ નહિ, પરંતુ નાગાર્જુન તથા જગતને મન દુર્લભ એવા એ સુવણુ રસ રાખની કુંડીમાં પરઠવી દીધા.
લક્ષ્મી ભુંડી છે, ખરાબ છે, અનનુ કારણ છે, એવુ ખેલવુ સહેલુ છે, પરંતુ સામે ચાલીને આવી હાય ત્યારે એના સ્વિકાર કરવા નહિ, એ ત્યારે જ મને કે જ્યારે હૈયામાં એના પ્રત્યેના ત્યાગ બેઠા હૈાય. હૈયામાં જુદુ અને ખેલવાનું જુદું એ તા દંભનું લક્ષણ છે. મમતા એવી ખરામ છે કે એ દુભ કરાવ્યા વગર રહે નહિ. ગળા સુધી સત્તા પર આવવાની, આવીને ટકાવવાની ઈચ્છા હૈાવા છતાં, મારે સત્તાના માહ નથી, મારે તા જનતાની સેવા જ કરવી છે, આવુ' ખેલવું એ તે દભની પરાકાષ્ટા છે. મમતાને રાક્ષસીની ઉપમા આપી છે, સવ ગુણાને ખાઈ જનારી છે. દંભ રહિતપણે સાચે સાચુ' કહી દેવામાં વસ્તુને જતી કરવી પડે તે। કદાચ અલ્પ નુકશાન દેખાશે, પરંતુ મમતા રાખી દલથી જુઠ્ઠું ખેાલવાથી વિશ્વાસઘાત કરવા જેવા મહાપાપથી અનંત નુકશાન છે, એ ભુલવા જેવુ નથી.
પાદલિપ્તસૂરિજીએ સેાનાના રમ રામની કુંડીમાં પરઠી દ્વીધેા. એ જોઈને નાગાર્જુનના માણસને ગુસ્સે। ચઢ્યો પણ મેલી શકયો નહિ. સૂરિજીએ રસ ઢાળી નાખીને એના જ પાત્રમાં પેશાબ કરી, લે આ તારા ગુરુને આપજે, કહી રવાના કર્યાં માણસ ક્રાધાવેશમાં તે પેશાબ લઈ, નાગાર્જુન પાસે જઈ, સવિસ્તર વૃતાંત કહ્યો. નાગા ને એ સાંભળી સેાનાના રસ પરઠી દીધેા અને સામે પેશાબ માકલ્યા તેથી પેાતાનું ભયંકર અપમાન સમજી ગુસ્સાથી લાલચેાળ જેવા થઇને વિચાર કર્યાં, ખરેખર
