________________
૧૧૯
અરે, કાચના ટુકડા આ નવતર જણાય છે, વિસ્મય પામી હાથમાં લીધા. રમાડતા રમાડતા ઘર તરફ જાય છે. નજીકની ભાગાળે મગન શેઠ મળ્યા.
·
શેઠ-અરે આ શું છે? જુએતા ખરા મગન શેઠ, આ નવતર કાચ કેવા ચમકે છે, મઝાના ગાળ દેખાય છે! શેઠે હાથમાં લીધેા. ખરખર તપાસતાં સમજી ગયા, મુર્ખાને ખબર નથી કે આ કિંમતી હીરા છે, શેઠે કહ્યું આપવા છે ? મેલ શું આપુ?
રમારી–શેઠ તમારે જોઈતા હાય તેા રાખેા. મદલામાં પાંચ વર્ષોંથી તમાને એક રૂપિયાના વ્યાજમાં દુધ આપુ છુ. તે રૂપીએ વાળી ચા અને કાલથી દુધ બંધ.
દુધ કેમ બંધ કરાય એમ મનમાં વિચારીને શેઠે-કહ્યુ જો ભઈલા આ તા તારા ભલા માટે કહું છું. મારે તેા ઠીક, પરંતુ આ તા મારી ખાખલેા રમશે એથી આઠ આના વાળી લઈશ તુ રાજી થા.
રબારી–શેઠ હું તેા રૂપિયા વાળી લ્યા તે જ આપું. શેઠ-મેટા કયાં જવાના છે, મનમાં એમ સમજી કહ્યુ` લે તારા આ કાચના કુકડા પાછા, કહી આપ્યું.
રબારીને–ગામમાં પેસતાં છગન શેઠ મળ્યા. તેમણે પુછ્યુ અલ્યા આ શુ છે લાવ જોઊઁ. એમ કહી જોવા લીધેા અને રબારી પાસેથી મગન શેઠ સાથે થયેલી વાત જાણી લીધા પછી કહ્યું, જો તારે આપવા હાય તા દસ રૂપીઆ લે.
રબારી રાજી રેડ થઈ હીરા આપીને દસ રૂપીઆ લઈ ઘેર ગયા. આ માજુ પેલા મગન શેઠને ચેન પડયું નહિ, સીધા રમારીને ત્યાં ગયા. અને સાદ કરી ખેલાત્મ્યા, એ અલ્યા લાવ લાવ
