________________
૧૦૪
ઉત્તમ મનેર થયા તે તે સઘળા વસુદેવે પૂર્ણ કર્યા. દેવકી પણ ગર્ભનું ખૂબ કાળજીપૂર્વક પાલન કરવા લાગી. છએ બાળકને મારવાનું પાપ કરનાર કંસ પણ આ સાતમા ગર્ભ માટે વિશેષ સાવધ બની દેવકી ઉપર ખાસ ધ્યાન આપતું હતું. કંસે એના નાશની ભેજના કરી જ હતી, છતાં ગર્ભમાં રહેલા બાળકનું પુણ્ય જોરદાર હોઈ, બાળકનું પુણ્ય અદશ્યપણે રક્ષણ કરનાર હતું. એકની યેજના બીજાના નાશ માટેની હતી, જ્યારે બીજાની યેજના રક્ષણ માટેની હતી. દેવકી ભવિષ્યમાં જન્મનાર બાળકથી અભ્યદય થવાને જાણી જેમ આનંદમાં હતી, તેમ કંસના વ્યવહારથી જાણતી હોઈ ચિંતામાં પણ હતી.
દેવકીએ વસુદેવને કહ્યું: “સ્વામી! અર્ધ ભરતપતિને જન્મ થવાને એ લાભથી મારું મન જેમ પ્રસન્નતાને પામે છે તેમ કાળ જેવા કંસના વ્યવહારથી અત્યંત ખેદ પણ થાય છે. નાથવાળી એવી અત્યારે અનાથના જેવી મારી દશા છે, ધિક્કાર છે પુણ્ય વિનાની એવી મને. જે જે પુત્ર થયા તે નરાધમ રાક્ષસ જેવા કંસે મારી નાખ્યા, પરંતુ હવે આ પુત્રને પણ જે એ દુષ્ટ મારી નાખશે તે દેવકી પણ જીવી શકશે? અર્થાત મરી જશે.”
વસુદેવે કહ્યું: “હું અત્યારે જીવત મુવા જેવો છું. એમ ન હેત તે મારા છ પુત્રને પશુની જેમ નાશ થાત નહિ. પરંતુ ખેદ કર્યા સિવાય આ પુત્રનું રક્ષણ કર. મેં પણ રક્ષણને ઉપાય ચિંતવી રાખેલ છે સાંભળ. મારા મિત્ર નંદ કુલાધિ. પતિ છે. તેને તારે બાળક જન્મતાં ગુપ્તપણે સેપી રક્ષણ કરાવીશું.” એમ કહી પત્નિને આશ્વાસન આપી બને જણા પ્રસવની રાહ જોવા લાગ્યાં, કંસ પણ આ ગર્ભનું બાળક
