________________
૩૩
ત્યાર પછી કુમારે ધનદને નમસ્કાર કરીને વિનંતી કરી. તમે। કથા હેતુથી અહિંયા સ્વયંવરમાં આવ્યા છે! એ જાણુ વાનું મને અતિ કૌતુક છે. તેના જવાબમાં લગ્નના કંકણુ ધારણ કરેલા નવા પરણેલા વસુદેવને કહેવા શરૂઆત કરી. હું કુમાર ! મારૂ અત્રે આવવાનું કારણ સાંભળ.
ધનદે પેાતાનું અને કનકવતીના પૂર્વભવનું વર્ણન શરૂ કરતાં કહ્યું :
આ ભરતક્ષેત્રમાં અષ્ટાપદ પાસે સગર નામનું નગર હતું. મમ્મણ નામે રાજા અને વીરમતી રાણી હતી. એકદા રાજારાણીને લઈને શિકાર કરવા જતાં દરવાજા બહાર નીકળતાં સાની પાછળ રહી ગયેલા સામે આવતા મલીન કપડાં-શરીર. વાળા સાધુ જોયા. આ સાધુ શિકાર કરવા જતાં અપશુકન કરી વિાભુત થયે એમ માની રાજાએ સાધુને હાથીના ટાળામાંથી હાથીને જુદો પાડે એવી રીતે સાથમાંથી જુદા પાડી પકડીને મહેલે લાવી માર ઘડી સુધી બેસાડી મુકયા. રાજા રાણીને ગુસ્સા નરમ પડ્યો. અનુક ંપા આવી, અન્ને જણાએ સાધુને પૂછ્યું: કયાંથી આવા છે ? કયાં જતા હતા ? જવાખમાં કહ્યું : હું ાહિતકનગરથી સાથે સાથે અષ્ટાપદ ઉપર અત્ પ્રતિમાઓનું વંદન કરવા જતા હતા. પરંતુ હે મહામાનૌ ! આપે સાથી મને છુટા પાડ્યો, મારા ધમ કાર્યોંમાં અંતરાયના ઊદયથી હું જઈ શકયા નહિ. મુનિનું એ પ્રમાણે કથન સાંભળીને, એ દ ંપતીને લઘુકમી` હાવાથી સાધુ ઉપર આદરભાવ જન્મ્યા અને કેપ શાંત થયા, કેટલીક ધર્મ ચર્ચા થઈ. કામળ હૃદયવાળા રાજા રાણીને જાણીને મુનિ મહારાજે જીવદયા પ્રધાન અર્હત્ ધનુ' સ્વરૂપ સમજાવ્યું. ત્યારથી માંડીને રાજા રાણી
૫. પા. ફા. ૩
