________________
એવા જોરથી અટ્ટહાસ્ય કરતાં બાણને વરસાદ રથ પર વરસાવવા લાગ્યા. અખાડામાં મલ્લે જેમ તુમુલ મચાવે એમ જમીન ઉપર રહીને તે ભીલ કરાઑટ કરી હાથીને જેમ કુતરાઓ ઘેરી લે તેમ નળને ઘેરી લીધે.
તરત જ નળે રથમાંથી ઉતરી, કેશમાંથી તરવાર કાઢીને જેમ રંગભૂમિમાં નટ નચાવે તેમ ભીલની વચમાં ફેરવવા લાગે. એ અવસરે રથમાંથી દવદન્તી ઉતરી પતિને બે ભુજામાં પકડી કહ્યું : હે સ્વામિ! આવા લોકો ઉપર આપ પરાક્રમ કરે તે વ્યાજબી નથી. શીયાળવાં અગર સસલાં હજારે ભેગાં થાય ત્યારે તેમના ઉપર સિંહ પરાક્રમ કરી પોતાની જાતને હાંસી પાત્ર બનાવે તેમ આપ કરે નહિ, આપ ભરતાર્ધરાજ્યના અધિપતિએ આવેશમાં આવી જવું સારું નહિ કહી પતિને અટકાવી દવદન્તીએ સ્વમરથ પૂરવા વારંવાર મુખદ્વારા એ હુંકારા જોરથી ભીલે સામે રહીને કર્યા. તે હુંકારા ભોલેના કાનમાં સતીના પ્રભાવથી લોખંડની સેય જેવા ભેંકાવા લાગ્યા. ભીલે દશે દિશાઓમાં પલાયન થવા લાગતાં તે દમ્પતિ એમના પાછળ દુર સુધી ગયાં. રથથી અતિ દૂર ગયેલા નળ-દવદન્તી પાછા ફરે એટલામાં બીજી બાજુથી બીજા ભીલેએ આવી રથ-ઘેડા લઈ જઈ અદશ્ય થઈ ગયા જ્યારે વિધિ વક બને છે ત્યારે પુરૂષાર્થ પણ કાંઈજ કરી શકવા સમર્થ નથી.
પાછા ફરેલા પતિએ રથ ન જેવાથી નિરાશ થયાં, પછી દવદન્તીને ધીરજ આપી સ્વયંવર વખતે પાણગ્રહણના કાર્યને યાદ કરાવે એમ હાથે ઝાલી નળે વનમાં આગળ ચાલવા માંડયું, પગે ચાલવાથી દવદતીના પગમાં કાંટા વાગ્યા, લેહીથી જમીન રંગાવા (ખરડાવા) લાગી. એ જોઈને નળે પિતાનું • ૫. પા. ફા. ૪
