________________
૮૩
તાકાત છે કે, બીજે દવદન્તીની ઈચ્છા કરે. મનમાં એ પ્રમાણે વિચાર કરી દધિપણું રાજા કરતાં પણ એની જવાની ઉત્સુકતા વધી ગઈ.
રાજાને કહ્યું તમે ચિંતા કરો નહિ, છ પહોરમાં ત્યાં આપને લઈ જઈશ. મને રથ અને ઘોડા આપે, સારથી હું થઈશ.
દધિપણુ રાજા હર્ષ પાયે, કહ્યું : વત્સ! તને મનપસંદ ઘોડા રથ તૈયાર કર, કુજે સર્વ તૈયારી કરી લીધી. રાજા શંકામાં પડ્યો. આ કેઈ સામાન્ય પુરુષ નથી, કેઈ દેવ વિદ્યાધર જણાય છે. નળનું મૃત્યુ શું મારા લાભ માટે થયું? એવા વિચારોમાં કુજે તૈયાર કરેલા રથમાં દધિપણુ રાજા આરૂઢ થયા. સાથે સ્થગીધર છત્ર, ચામર ધરનારા પિતે અને સારથી કુજ છ જણે રથમાં રવાના થઈ ગયા. સારથી બનેલા એવા કુત્તે પોતાના પિતા નિષધદેવે આપેલ બીલવફળ અને કરંડીઓ કેડે બાંધી લીધે.
રથ વાયુ વેગે ચાલતો થઈ ગયે. જેમ સ્વર્ગમાં દેવનાં વિમાને ચાલે છે, તેવી ગતિને ભ્રમ કરાવતા તે ઘેડા દેડતા હતા. એટલામાં રાજાનું ઉત્તરિય વસ્ત્ર પડી જવાથી સારથીને કહ્યુંઃ ક્ષણવાર રથને ઊભો રાખ. વસ્ત્ર પડી ગયું છે તે લઈ આગળ જઈએ. કુજે કહ્યું : સ્વામી આપણે પચીશ એજન દૂર નીકળી ગયા છીએ. વસ્ત્ર માટે વિલંબ કરો એગ્ય નથી. વળી આ ઘેડાએ તે મધ્યમ છે, પરંતુ ઉત્તમ ઘેડા હેત તે પચાસ એજન આપણે નીકળી ગયા હોત, કહી રથને ચલાવે રાખ્યો. દધિપણું રાજાએ દૂરથી અનેક ફળ વ્યાપ્ત બિભિતક નામનું વૃક્ષ જોયું અને સારથીને કહ્યું: આ ઝાડ પર કેટલાં ફળ છે તે ગણત્રી કર્યા સિવાય કહી શકવા હું સમર્થ
