________________
અત્યાગ્રહથી ચારને મુક્ત કર્યો. મુક્ત થયેલ ચેર તે જ ક્ષણે દવદન્તીના ચરણમાં પડ્યો. તું મારી માતા, મને બચાવ્યા વિગેરે વારંવાર બેલી એ ઉપકારને કદી ભુલતે નહિવારંવાર દવદન્તીને સંભારી મનથી પ્રણામ કરવાનું ચુકતા નહિ. દવદન્તીએ પણ થોડા દિવસ પાસે રાખી શિખામણ આપી સુધાર્યો. એક વખત દવદતીએ પુછ્યું “તું કેણું છે? ક્યાંથી આવેલ છે? સર્વ તારૂં વૃત્તાંત શંકા વગર મને કહે,” ત્યારે તે કહેવા લાગે –
વસંત સાથે વાહને હું પિંગલ નામે નેકર તાપસપુરમાં હતો. કુવ્યસનમાં પડેલા એવા મેં સાર્થવાહને ત્યાં ખાતર પાડી ઘણું ધન લુંટયું. લુંટીને નાઠે, રસ્તામાં ચારોથી હું લુંટાયે, માર માર્યો અને એક વાભેર મને જીવતે મુકયે. મારા જેવા પાપીનું કલ્યાણ ક્યાંથી થાય? ન જ થાય. ફરતે ફરતે અહિં અચલપુરમાં આવી ઋતુપર્ણ રાજાની સેવામાં રહ્યો, રાજાને વિશ્વાસ પમાડી અંતઃપુરમાં જતાં આવતાં પાછી દાનત બગડી, રાજકન્યાને અલંકારોને ૩ ચેર્યો, પકડા અને વધસ્થાને લઈ જતા હતા ત્યાં હું કલ્યાણી ! મને તેં બચાવ્યા તે સર્વ પ્રસિદ્ધ છે.
ઉપર પ્રમાણે પિંગલ ચેરે સ્વવૃત્તાંત કહીને, આગળ કહ્યું મહાસતી! તાપસપુરમાંથી મારા માલીકને કહ્યા વગર તું નીકળી ગઈ ત્યારે સાર્થવાહ શેકાતુર થઈ અન્નનો ત્યાગ કર્યો. સાત ઉપવાસને અંતે યશોભદ્રસૂરિએ પ્રતિબંધ પમાડવાથી આઠમે દિવસે પારણું કર્યું. અન્યદા વસંત સાર્થવાહ મહા મૂલ્યવાન ભેટયું લઈને કુબરરાજા પાસે ગયા. તે ભેટણથી કુબરરાજા ખુશ થયા અને તે તાપસપુરનું રાજ્ય છત્ર ચામર વગેરે વસંત સાર્થવાહને આપ્યું અને પોતાને સામત રાજા
