________________
૨૪
અકસ્માત આવીને ઊઠાડનાર પ્રત્યે કુમારને કોપ ચડયો નહિ, બહીક પણ લાગી નહિ, ઉંઘમાં ખલેલ કરનાર કઈ શરણાથી હશે એમ સમજી સુતેલી પત્નિથી છુટા પડી, વસુદેવકુમાર એકાંતમાં ચંદ્રતપને મળે. વસુદેવે એને ઓળખે, ઓળખીને સ્વાગતપૂર્વક આગમનનું કારણ પૂછયું.
ચંદ્રાત: પેઢાલપુરમાં જઈ હંસરૂપ કરી કનકવતી સાથે થયેલ વાર્તાલાપ, વિદ્યાના બળે ચિત્ર તૈયાર કરીને બતાવ્યું, વિગેરે સઘળું પાછા અહિં આવતા સુધીનું વર્ણન કર્યું, અને જગતમાં જેની જોડી નથી એવી રૂપવતી કનકવતીનું પણુ વર્ણન કરતાં, કનકવતીને આપના ઉપર ગાઢ રાગવાળી થયાનું પતે જોયું તે પણ કહી બતાવ્યું, સાથે કનકવતીનું ચિત્રપટ વિદ્યાબળે કરીને વસુદેવકુમારને આપ્યું. પછી કહ્યું છે સ્વામિન! કનકવતીએ મને કહ્યું, હે ઉત્તમ! આ ચિત્રમાં જોયેલા અને તે વર્ણવેલા કુમારને અહિં લઈ આવ. મને એક ઘડી વર્ષ જેવી લાગે છે, મારા જેવી રાંકની ઉપેક્ષા કરીશ નહિ, ઓછા પાણીમાં તડફડતી માછલીને પાણી મળવાથી હર્ષ થાય છે, તેમ હું મનથી વરી ચુકેલા પતિના દર્શન વિના માછલી જેવી મારી સ્થિતિ અસહ્યા છે, દર્શનરૂપી પાણી મળે એ જ ઈચ્છા છે. તે હે પ્રભે! આજે વદ ૧૦ છે અને દશ દિવસે સુદી પાંચમના સ્વયંવર છે, માટે ત્વરીત ત્યાં જવું ઉચિત છે.
એ સાંભળીને વસુદેવકુમારે કહ્યું- હે ચંદ્રાતા, હું દિવસ ઊગે સ્વજનેને પૂછીને ત્યાં જઈશ. તું હર્ષિત થા, મારા સાથે આવવા તું પ્રમદ વને જઈ મારી રાહ
પ્રયત્નનું ફળ વયંવરમાં જેજે. એમ સાંભળીને આજ્ઞા પામીને ચંદ્રાપ અદશ્ય થયે.
