________________
સભા:- શ્રાવક ભોજન તૈયાર કરે છે અને પછી સાધુ ગોચરી લાવીને વાપરી શકે છે, તો અમે માઈક મૂકીએ તો સાધુ કેમ ન વાપરી શકે?
સાહેબજી:- અહીંયાં ચોક્કસપણે માઈક મારા માટે જ મુકાશે, અને ગોચરીમાં તો ધારો કે હું તમારા ઘરે ગોચરીએ ન આવે તો તમે કાંઈ ભૂખ્યા રહેવાના નથી, તેથી તમારે માટે તમે ૨૫ વાનગી બનાવી દસ વાર ખાઓ તેવા છો. તેથી રસોઈ તમે અમારા નિમિત્તે નથી બતાવતા. બીજું અમારું આવવાનું પણ ચોક્કસ નથી અને આવીએ તો પણ કઈ વસ્તુ લઈશું અને કેટલી લઇશું તે પણ નક્કી નથી. અરે! તમે ગમે તેટલો વહોરાવવાનો આગ્રહ કરો તો પણ અમે જે નિર્દોષ લાગશે તે જા લઇશું. જ્યારે અહીંયાં તો માઈક મારા માટે જ લાવીને મૂક્યું છે. તેથી લાવવા નિમિત્તક અનુમતિનો દોષ મને અવશ્ય લાગે અને વાપરવામાં અગ્નિકાયની સીધી હિંસાનો દોષ પણ લાગે.
દા.ત. અમને તાવ આવ્યો હોય અને ઉકાળાની જરૂર હોય, તો વિચક્ષણ શ્રાવક આપમેળે સમજીને અમારી જરૂરિયાત પૂરી પાડે. શાસ્ત્રમાં અપવાદિક કારણે પણ બને ત્યાં સુધી સાધુને હિંસાની કરાવણ કે અનુમતિ કહી છે, પરંતુ જાતે કરણનો પ્રાયઃ નિષેધ છે. ગોચરીમાં પણ જો તે ન મળે તેમ હોય અને અમારી આરાધનાસમાધિતૂટતી હોય તો ત્યારે ખાસ ઉકાળો શ્રાવકને કહીને પણ કરાવીએ તે કરાવણ થયું, છતાં તેમાં જેટલો દોષ છે તે કરણ જેટલો ભયંકર નથી. વળી લાભાલાભનું કારણ છે માટે આવી કરાવણની છૂટ આપી. પરંતુ અહીં કોઈ વળી એવી દલીલ કરે કે તમારા ઘરમાં બરાબર જયણા હોતી નથી, લાગ આવે એક તપેલી ધોવામાં જ ઘણું પાણી તમે ઢોળો, વળી તપેલું ઉઘાડું રાખો, ગેસ પણે ક્યાંય સુધી બિનજરૂરી ચાલુ રહે. જ્યારે હું તો એકદમ જયણાથી ઉકાળો બનાવું જેથી તેમાં હિંસા ઓછી થશે ને જીવોની જયણા વધારે પળાશે. તમે બનાવી તેમાં જયણાં વધારે કે સાધુ બનાવે તેમાં જયણા વધારે ? હું તો તપેલી પણ પૂંજીને લઉં, ગેસ પણ પૂજીને વાપરું, પાણી ને ગેસ બધું જ મર્યાદિત વાપરું. આથી તમારા કરતાં કેટલી ઓછી હિંસા થાય! છતાં પણ શ્રાવક પાસે કરાવવું વાજબી કે મારે જાતે કરવું વાજબી? તમારી પાસે કરાવવું જ વાજબી; કારણ કે કરાવણ કરતાં કરણનું પાપ વધારે છે. અહીં માઇકમાં હું બોલું તો કરણ થયું. આમાં જાણીબૂઝીને સીધી જ હિંસા થાય છે, તેથી અમારાં મહાવ્રતો તૂટે છે. માટે આમાં લાભાલાભનો પ્રશ્ન નથી. એટલું જ નહીં પચાસ વર્ષે સાધુસંસ્થા પર આવું શું પરિણામ આવશે તે વિચારવાનું છે. જહેરમાં
૧૫૦
લોકોત્તર દાનધર્મ “અનુકંપા
