________________ શ્રી વિજયસેનસરિ. પ્રકરણ 2 જું. શ્રી વિજયસેનસૂરિ. મંત્રીવર વસ્તુપાળ અને નગરશેઠ યશરાજ જયદેવને વળાવી નગરમાં પાછા ફર્યા, ત્યારે મધ્યાહન સમય વહી ગયો હતો અને દિવસને ચતુર્થ પ્રહર ચાલતો હતો. તાપ અને ઉકળાટનું જોર ધીમે ધીમે મેળું પડતું જતું હતું અને ધીમે પણ ઠંડે પવન વહેવાની શરૂઆત થઈ હતી. મંત્રીશ્વર અને નગરશેઠ પૌષધશાળા પાસે આવી પહોંચ્યા, તે દરમિયાન રરતામાં ચાલતાં નગરશેઠે નીચે મુજબ વાતની શરૂઆત કરી. . તેમણે મંત્રીશ્વરને ધીમા અવાજે પૂછયું. “જયદેવને ખંભાત મોકલ્યો કે બીજે સ્થળે?” “ખંભાતજ” મંત્રીશ્વરે પણ ધીમા અવાજે ઉત્તર આપે. “પણ તે ખંભાતમાં રહેશે ખરે ?" નગરશેઠે પુનઃ પૂછ્યું. મેં તેને અધિકારની લાલચમાં નાંખ્યા છે એટલે ત્યાં રહેશે ખરાં. હાલ તો તેને ખંભાતના વહીવટી અધિકારીનાં પદે નિયુક્ત કરવાનું મેં નક્કી કર્યું છે. અને તે પછી ત્યાંના દુર્ગપાળની જગ્યા આપવાનું કહ્યું છે. આવી લાલચ અને કામના બંધનમાં નાંખ્યા વિના તે સુધરશે નહિ, એમ ધારીને મેં આ ગોઠવણ કરી છે.” મંત્રીશ્વરે જણાવ્યું. તમારી ગોઠવણુ બરાબર છે; પરંતુ તે પાર ઉતરશે કે કેમ ? એ માટે સ્વાલ છે.” નગરશેઠે જરા વિચારીને કહ્યું. “તમારાં થનના ભાવાર્થને હું સમજ્યો છું. મેનકાની મોહજાળમાંથી જયદેવ જેવા ભેળા યુવકને છુટવું એ ઘણું મુશ્કેલ છે. " મંત્રીશ્વરે કહ્યું. પણ જયદેવ ખંભાત ગયે છે, એ શું મેનકા જાણશે નહિ અને જાણશે તો તે ત્યાં જશે નહિ?” નગરશેઠે આતુરતાથી પૂછ્યું. ' જરૂર જશે; પરંતુ હવે તે ફાવશે નહિ.” મંત્રીશ્વરે દૃઢતાથી ઉત્તર આપ્યો. “તમે તેને ખંભાત જતી અટકાવશે ? મને નથી લાગતું કે તમે એમ કરી શકે; કારણકે તે એવી તો ચતુરા અને વિચક્ષણ છે કે તેને મહાત કરવાનું કાર્ય કાંઈ સરલ નથી.” નગરશેઠે પોતાની માન્યતા કહી દર્શાવી.
