________________ - - - વીરશિરામણ વસ્તુપાળનગરશેઠની સંમતિ લઈને મેં આ ગોઠવણ કરી છે એટલે તેમની સંમતિને સ્વાલ રહેતો નથી. તમે તૈયાર થાઓ એટલીજ માત્ર વાર છે.”વસ્તુપાળે એટલું કહીને જયદેવના સામે જોયું. જયદેવ અકળાયો અને હવે શો ઉત્તર આપો અને શું કરવું, એ વિષે વિચાર કરવા લાગ્યા. - વસ્તુપાળે તેની મુંઝવણ પારખીને કહ્યું “જયદેવ! તમારે મુંઝાવાનું કાંઈ કારણ નથી. ખંભાતના એક સારા અધિકારીનું પદ તમને મળવાનું હોવાથી તમે ત્યાં સુખ અને સગવડતાથી રહી શકશો અને ભવિષ્યમાં ખંભાતના દુર્ગપાળ પણ બની જશે. જે કાંઈ હરક્ત કે અગવડતા હોય, તે તે માત્ર એટલી જ છે કે તમારે અત્યારે અચાનક જવાનું છે; પરંતુ તમારા માટે મેં બધી તૈયારી કરાવી રાખી હોવાથી હું ધારું છું કે તમને હમણુંજ ખંભાત તરફ રવાના થવામાં કોઈપણ પ્રકારની મુશ્કેલી નડશે નહિ. કેમ, તમે તૈયાર છો ને?” " હા, પણ મારે એક વખત મારા આવાસે જવું જોઈએ.”જયદેવે દિલગીરીસૂચક અવાજથી કહ્યું.. “તમારે આવાસે જવાની અગત્ય હેય, એમ હું માનતો નથી. હું અને નગરશેઠ તમને પાધર સુધી વળાવવાને આવવાના છીએ એટલે પછી તમારે ઘેર જવાની શી અગત્ય છે.” વસ્તુપાળે ખુલાસો કર્યો. જયદેવ મૌન રહ્યો એટલે વસ્તુપાળ અનુચરને હાક મારીને બેલાવ્યો. અનુચર હાજર થતાં તેણે તેને પુછ્યું “ખંભાત જવાને માટે જે ડેસ્વારેને આજ્ઞા આપેલી છે, તે હાજર થયા છે કે નહિ ?" “જી હા; તેઓ બધા હાજર છે અને આપને ઘોડે તથા એક બીજે ઘોડો પણ તૈયાર છે.” અનુચરે ઉત્તર આપે. ઠીક " મંત્રીશ્વરે કહ્યું અને અનુચર ચાલ્યો ગયો. તે પછી મંત્રીશ્વર તૈયાર થઈને જયદેવને લઈ મહાલયના સિંહદ્વાર પાસે આવી પહોંચે. અનુચરના કથન પ્રમાણે ત્યાં ઘેડેસ્વારે તૈયાર ઉભા હતા. તરતજ વસ્તુપાળ પિતાના ઘોડા ઉપર સ્વાર થયો અને જયદેવ બીજા ઘેડા ઉપર બેઠે. થડા સમયમાં તેઓ શહેરનાં પાધરમાં આવી પહોંચ્યા. નગરશેઠ યશરાજ ત્યાં ઉભા હતા, તેને જયદેવ મળે. મંત્રીશ્વરે તેને ખંભાતના દુર્ગપાળ ઉપરનું આજ્ઞાપત્ર આપ્યું અને તે ખંભાતના માર્ગે રવાના થયો. તે તથા તેના ઘડેરવારે દૃષ્ટિ મર્યાદામાંથી દૂર થયા એટલે મંત્રીશ્વર અને નગરશેઠ નગરમાં પાછા ફર્યા.
