________________
[ ] ભિન્ન ભાષાઓમાં જે સંકેતેને સંચય કર્યો છે તેને જાણવા સમજવા પ્રયાસ કરીને સર્વજ્ઞોના વચનોની અવહેલના કરનારા કહેવાતા જ્ઞાની તથા વિદ્વાની પ્રશંસાનું પાત્ર બની પ્રસન્ન થવું તે મિથ્યાહનું દાસત્વપણું સપષ્ટ સૂચવે છે. મિથ્યાજ્ઞાનથી વિકૃત દષ્ટિને લઈને સર્વજ્ઞદશિત યથાર્થ ભાવેને અન્યથાપણે જાણું સમજીને અન્યથાપણે જણાવવામાં આવે છે તેથી કાંઈ તે ભાવો પિતાના સ્વભાવથી ચૂત થઈને અન્યથા પણે પરિણમતા નથી અર્થાત્ મિથ્યા પ્રરૂપકની પ્રરૂપણામાં પરિણમતા નથી, પણ સત્ય દ્રષ્ટા સર્વજ્ઞાના વચનને અનુસરે છે. મિથ્યાહગર્ભિત જ્ઞાનાવરણયના ક્ષપશમથી કહેવાતા જ્ઞાની તથા વિદ્વાન સર્વાના વચનને અસત્ય જાણું જણાવીને તેને અનાદર કરવાનું સાહસ કરે છે, પણ મિયામોહના ઉપશમભાવવાળે ભવ્ય જીવ તે અલપઝ હેાય તે પણ સર્વજ્ઞોના વચનને પિતાની અલપ બુદ્ધિથી દૂષિત કરતું નથી, પણ સાચી રીતે જાણું જણાવીને બહુમાનપૂર્વક અત્યાદર કરે છે. કદાચ જ્ઞાનાવરણના પ્રભાવથી ભાષાની ત્રુટીને લઈને અન્યથા જણાય અને પછી પપદેશથી કે વત: આવરણનું અંતર ખસી જવાથી દષિની શુદ્ધિથી સાચું જણાતાં કદાગ્રહને આધીન થતો નથી, પણ સ્વતંત્રપણે સાચાનો ઉપાસક બને છે, કારણ કે તેની દષ્ટિ મિથ્થા મળ વગરની સ્વચ્છ હોવાથી તે જાણે છે અને શ્રધ્ધ છે કે રાગ-દ્વેષમુક્ત વીતરાગ પુરુષ સર્વજ્ઞ હોવાથી તેમનાં વચનેમાં અસત્યને અંશ પણ હેતું નથી. તેઓશ્રી સર્વથા સત્યના જ્ઞાતા અને વક્તા હોય છે.
નિરાવરણ આત્મસ્વરૂપ સર્વજ્ઞ પ્રભુશ્રીના ચારે અનુયોગમાં સમ્યજ્ઞાન, દર્શન તથા ચારિત્રનું સ્વરૂપ જાણવાનું તથા આદરવાનું સાચી રીતે વર્ણવ્યું છે. અને તેથી ચારે અનુયોગ સકર્મક જીવોની આત્મશુદ્ધિના સાધક છે, છતાં દ્રવ્યાનુગ શેષ અનુગોને સાચી રીતે જાણવાને, શ્રદ્ધવાને તથા આદરવાને
