Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 27

अंजणानिव्वासणहणुयउप्पत्तिअहियारो - १७/१००-१२३
तो निग्गया गुहाओ, ठाणनिवासिं सुरं खमावेडं । वच्चइ नहङ्गणेणं, वरकणयविमाणमारूढा ॥११३॥ उच्छङ्गवट्ठियतणू, बालो दट्ठूण खिङ्खिणीजालं । मीणो व्व समुच्छलिओ, पडिओ गिरिणो सिलापट्टे ॥११४॥
सुयं पडियं यन्ती भणइ अञ्जणा कलुणं । दाऊण निही मज्झं, अच्छीणि पुणो अवहियाणि ॥११५॥ तोसा महिन्दतणया, समयं पडिसुज्जएण अवइण्णा 1 हाहाकारमुहरवा, पेच्छ्इय सिलायले बालं ॥ ११६ ॥ निरुवहयङ्गोवङ्गो, गहिओ बालाए परमतुट्ठाए । पडिसुज्जएण वि तओ, पसंसिओ हरिसियमणेणं ॥ ११७॥ जाणविमाणारूढा, समयं पुत्तेण अञ्जणा तुरियं । बहुतूरमङ्गलेहिं, पवेसिया हणुरुहं नरं ॥११८॥ जम्मू महतो, तस्स कओ खेयरेहि तुट्ठेहिं । देवेहि देवलोए, नज्जइ इन्दे समुप्पन्ने ॥११९ ॥ बालत्तणम्मि जेणं, सेलो आचुण्णिओ य पडिएणं । तेणं चिय सिरिसेलो, नामं पडिसुज्जएण कयं ॥१२०॥ हणुरुहनयरम्मि जहा, सक्कारो पाविओ अहमहन्तो । हणुओ त्ति तेण नामं, बीयं ठवियं गुरुयणेणं ॥१२१॥ सव्वजणाणन्दयरो, तम्मि पुरे सुरकुमारसमरूवो । अच्छइ परिकीलन्तो, सुहेण जणणीए हियइट्ठो ॥१२२॥ एव नरा सुणिऊण महन्तं, पुव्वकयं बहुदुक्खविवायं । संजमसुट्ठियउज्जुयभावा, होह सया विमले जिणधम्मे ॥ १२३॥
॥ इय पउमचरिए हणुयसंभवविहाणो नाम सत्तरसमो उद्देसओ समत्तो ॥
ततो निर्गता गुहात्स्थाननिवासिनं सुरं क्षमयित्वा । गच्छति नभोऽङ्गनेनः वरकनकविमानमारुढा ॥११३॥ उत्सङ्गावस्थिततनुः र्बालो दृष्ट्वा किंकिणीजालम् । मीन इव समुच्छलितः पतितो गिरेः शिलापट्टे ॥११४॥ दृष्ट्वा च सुतं पतितं रुदन्ती भणत्यञ्जना करुणम् । दत्वा निधिं ममाऽक्षिणि पुनरेवहितानि ॥११५॥ ततः सा महेन्द्रतनया समकं प्रतिसूर्येणावतीर्णा । हाहाकारमुखरवा पश्यति च शिलातले बालम् ॥११६॥ निरुपहताङ्गोपाङ्गो गृहीतो बालया परमतुष्टया । प्रतिसूर्येणापि ततः प्रशंसितो हर्षितमनेन ॥११७॥ यानविमानारुढा समकं पुत्रेणाञ्जना त्वरितम् । बहुतूर्यमङ्गलैः प्रवेशिता हनुरुहं नगरम् ॥११८॥ जन्मोत्सवो महांस्तस्य कृतः खेचरैस्तुष्टैः । देवै र्देवलोके ज्ञायत इन्द्रे समुत्पन्ने ॥११९॥ बालत्वे येन शैल आचूर्णितश्च पतितेन । तेनैव श्रीशैलो नाम प्रतिसूर्येण कृतम् ॥१२०॥
हनुरुहनगरे यथा सत्कारः प्रापितोऽतिमहान् । हनुमानिति तेन नाम द्वितीयं स्थापितं गुरुजनेन ॥१२१॥ सर्वजनानन्दकरस्तस्मिन्पुरे सुरकुमारसमरुपः । आस्ते परिक्रीडन् सुखेन जनन्या हृदयेष्टः ॥१२२॥ एवं नरा श्रुत्वा महत्पूर्वकृतं बहुदुःखविपाकम् । संयमसुस्थितर्जुभावा भवत सदा विमले जिनधर्मे ॥१२३॥ ॥ इति पद्मचरित्रे हनुमत् संभव विधानो नाम सप्तदशोद्देशः समाप्तः ॥
१९९