Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 161

अइवोरियनिक्खमणपव्वं -३७/१२-३७ सो तेहि विमाणेउं, मुक्को रयरेणुधूलियसरीरो । गन्तूण सव्वमेयं, कहेइ नियगस्स सामिस्स ॥२५॥
महया बलेण भरहो, विणिग्गओ तक्खणं पुरिवरीओ।
अइविरियस्स अभिमुहो, रणरसकण्डं च वहमाणो ॥२६॥ सोऊण मिहिलसामी, कणगो सह साहणेण संपत्तो । सीहोयरमाईया, सुहडा भरहं समल्लीणा ॥२७॥ अहविरिओ वि नरिन्दो, दूएण विमाणिएण आरुट्ठो । भरहस्स सवडहुत्तो, विणिग्गओ निययनयराओ ॥२८॥ आगच्छामि लहुं चिय, एत्तो लेहारियं विसज्जेउं । सो महिहरो नरिन्दो, भणिओ रामेण एगन्ते ॥२९॥ भरहस्स जं सकज्जं, तं चिय अम्हाण साहणीयं तु । पच्छन्नएहि गन्तुं, अहविरिओ चेव हन्तव्वो ॥३०॥ अच्छ सुहं वीसत्थो, महिहर ! पुत्तेहि तुज्झ सहिओ हं । वच्चामि तस्स पासं, तेण वि अणुमन्निओ रामो ॥३१॥ एव भणिऊण तो सो, आरूढो रहवरं सह पियाए । महिहरसुएहि समयं, वच्चइ तो लक्खणसमग्गो ॥३२॥ नन्दावत्तपुरं ते, महिहरपुत्ता गया सह बलेणं । आवासिया य एत्तो, पउमो वि तहिं सुहासीणो ॥३॥ तिण्ट्रं पिसमलावो. अडविरियपराजए निसासमए । तो भणड जणयतणया. राघव ! वयणं निसामेहि ॥३४॥ अइविरिओ वि हु सुव्वइ, बहुसुहडसहस्सजणियपरिवारो । किह तं जिणेइ भरहो, थेवेण बलेण संगामे ? ॥३५॥ चिन्तेहि तं उवायं, अइविरिओ जेण जिप्पई पावो । एवं च परिगणेउं, अदीहसुत्तं कुणह कज्जं ॥३६॥ तो भणइ लच्छिनिलओ, किं दीणं एव जंपसे भद्दे ! । पायं तु अप्पविरियं, विणिज्जियं पेच्छसू अचिरा ॥३७॥ स तैर्विमन्य मुक्तो रजोरेणुधूलितशरीरः । गत्वा सर्वमेतत्कथयति निजस्य स्वामिनः ॥२५॥ महता बलेन भरतो विनिर्गतस्तत्क्षणं पुरवरात् । अतिवीर्यस्याभिमुखो रणरसकण्डुं च वहन् ॥२६॥ श्रुत्वा मिथिलास्वामी कनकः सहसाधनेन संप्राप्तः । सिंहोदरादयः सुभट भरतं समालीनाः ॥२७॥ अतिवीर्योऽपि नरेन्द्रो दूतेन विमानितेनारुष्टः । भरतस्याभिमुखो विनिर्गतो निजनगरात् ॥२८॥ आगच्छामि लध्वेवेतो लेखहारिकं विसर्म्य । स महीधरो नरेन्द्रो भणितो रामेणेकान्ते ॥२९॥ भरतस्य यत्स्वकार्यं तदेवास्माभिः साधनीयं तु । प्रच्छनैर्गत्वातिवीर्य एव हन्तव्यः ॥३०॥ आस्स्व सुखं विश्वस्तो महीधर ! पुत्रैस्तव सहितोऽहम् । व्रजामि तस्य पार्श्व तेनाप्यनुमतो रामः ॥३१॥ एवं भणित्वा तदा स आरुढो रथवरं सह प्रियया । महीधरसुतैः समकं व्रजति ततो लक्ष्मणसमग्रः ॥३२॥ नन्दावर्तपुरं ते महीधरपुत्रा गताः सहबलेन । आवासिताश्चेतः पद्मोऽपि तत्र सुखासीनः ॥३३॥ तिसृणामपि समुल्लापोऽतिवीर्यपराजये निशासमये । तदा भणति जनकतनया राघव ! वचनं निश्रुणु ॥३४॥ अतिवीर्योऽपि खलु श्रूयते बहुसुभटसहस्रजनितपरिवारः । कथं तं जीयाद्भरतः स्तोकेन बलेन संग्रामे ? ॥३५।। चिन्तयत तदुपायमतिवीर्यो येन जीयते पापः । एवं च परिगण्यादीर्घसूत्रं कुरुत कार्यम् ॥३६॥ तदा भणति लक्ष्मीनिलयः किं दीनमेव जल्पसि भद्रे ! । प्रायस्त्वचाल्पवीर्यं विनिर्जितं पश्यस्यचिरात् ॥३७॥
१. खणकण्डं चेव वहमाणो-मु० ।
Jain Education Interational