Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 180

३५२
पउमचरियं सुणिऊण एवमाई, वेरनिमित्तं तु परभवदुटुं । परिहरड़ वेरकज्जं, धम्मेक्कमणा सया होह ॥१२७॥ एवं ते सुरमणुया, सुणिऊणं देसभूसणुल्लावे । भीया भवदुक्खाणं, सम्मत्तपरायणा जाया ॥१२८॥ ताव य गरुडाहिवई, नमिऊणं केवली भणइ रामं । निसुणेहि मज्झ वयणं, सिणेहदिट्ठी पसारेउं ॥१२९॥ जेणं तु पाडिहेरं, मज्झ सुयाणं कयं सुमणसेणं । जं मग्गसि हियइटुं, तं ते वत्थु पणामेमि ॥१३०॥ परिचिन्तिऊण रामो, भणइ सुरं जइ तुमं पसन्नो सि । तो आवईहि अम्हे, नियमेणं संभरिज्जासु ॥१३१॥ अह ते चउप्पयारा, देवा नमिऊण केवली पयया । निययाणियपरिकिण्णा, जहागया पडिगया सव्वे ॥१३२॥
जे देसभूसणकुलस्स विभूसणाणं, एयं सुणन्ति चरियं सुविसुद्धभावा। ते उत्तमा जणियधम्मधुरा समत्था, बोहीफलं च विमलं अणुहोन्ति भव्वा ॥१३३॥ ॥इय पउमचरिए देसभूसण-कुलभूसणवक्खाणं नाम एगूणचत्तालं पव्वं समत्तं ॥
श्रुत्वेवमादि वैरनिमित्तं तु परभवदुःखार्तम् । परिहरत वेरकार्यं धर्मैकमनसः सदा भवत ॥१२७।। एवं ते सुरमनुष्याः श्रुत्वा देशभूषणोल्लापान् । भीता भवदुःखात्सम्यक्त्वपरायणा जाताः ॥१२८॥ तावच्च गरुडाधिपति नत्वा केवलिन भणति रामम् । निश्रुणु मम वचनं स्नेहदृष्टिं प्रसार्य ॥१२९।। येन तु प्रातिहार्यं मम सुतयोः कृतं सुमनसा । यन्मार्गयसि हृदयेष्टं तत्ते त्वर्पयामि ॥१३०॥ परिचिन्त्य रामो भणति सुरं यदि त्वं प्रसन्नोऽसि । तत आपद्भिरस्माकं नियमेन स्मर ॥१३१।। अथ ते चतुःप्रकारा देवा नत्वा केवलिनं प्रयताः । निजानीकपरिकीर्णा यथागताः प्रतिगताः सर्वे ॥१३२॥ ये देशभूषण-कुलभूषणयोरेतच्छृण्वन्ति चरित्रं सुविशुद्धभावाः ।। त उत्तमा जनितधर्मधूराः समर्था बोधिफलं च विलममनुभवन्ति भव्याः ॥१३३।।
॥इति पद्मचरित्रे देशभूषण-कुलभूषणव्याख्यानं नामैकोनचत्वारिंशत्तम उद्देशः समाप्तः ॥
१. सोखं-मु०।
Jain Education Intemational