Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 206

३७८
पउमचरियं पडुपडह-गीय-वाइय-रवेण अभिणन्दिओ सह बलेणं । पविसइ लङ्कानयरिं, दसाणणो इन्दसमविभवो ॥१२॥ चिन्तेइ जणयतणया, हवइऽह विज्जाहराहिवो एसो । आयड् अमज्जायं, कं सरणं तो पवज्जामि ? ॥१३॥ जाव य न एइ वत्ता, कुसला दइयस्स बन्धुसहियस्स । ताव न भुञ्जामि अहं, आहारं भणइ जणयसुया ॥१४॥ देवरमणं ति नाम, उज्जाणं पुरवरीए पुव्वेणं । ठविऊण तत्थ सीया, निययघरं पत्थिओ ताहे ॥१५॥ सीहासणे निविट्ठो, नाणाविहमणिमऊहपज्जलिए । सीयावम्महनडिओ, न लहइ निमिसं पि निव्वाणं ॥१६॥ खरदूसणम्मि वहिए, ताव पलावं कुणन्ति जुवईओ । मन्दोयरिपमुहाओ, लङ्काहिवइस्स घरिणीओ ॥१७॥ एक्कोयरस्स चलणे, चन्दणहा गेण्हिऊण रोवन्ती । भणइ हयासा पावा, अहयं पइ-पुत्तपरिमुक्का ॥१८॥ विलवन्ती भणइ तओ, लङ्कापरमेसरो अलं वच्छे ! ।रुण्णेण किं व कीरइ ?, पुव्वकयं आगयं कम्मं ॥१९॥ वच्छे ! जेण रणमुहे, निगओ खरदूसणो तुह सुओ य ।तं पेच्छ वहिज्जन्तं, सहायसहियं तु अचिरेणं ॥२०॥ संथाविऊण बहिणी, आएसं जिणहरच्चणे दाउं । पविसइ निययभवणं, दसाणणो मयणजरगहिओ ॥२१॥ मन्दोयरी पविट्ठा, दइयं दट्टण दीहनीसासं । भणइ विसायं सामिय !, मा वच्चसु दूसणवहम्मि ॥२२॥ अन्ने वि तुज्झ बन्धू, एत्थेव मया न सोइया तुम्हे । किं पुण दूसणसोगं, सामि ! अपुव्वं समुव्वहसि ? ॥२३॥ लज्जन्तो भणइ तओ, सुण सुन्दरि ! एत्थ सारसब्भावं । जइ नो रूसेसि तुमं, तो हं साहेमि ससवयणे ! ॥२४॥
पटुपटहगीतवादितरवेणाभिनन्दितः सह बलेन । प्रविशति लकानगरिं दशानन इन्द्रसमविभवः ॥१२॥ चिन्तयति जनकतनया भवतीह विद्याधराधिप एषः । आचरत्यमर्यादां कं शरणं ततः प्रपद्ये ॥१३।। यावनैति वार्ता कुशला दयितस्य बन्धुसहितस्य । तावन्न भुजेऽहमाहारं भणति जनकसुता ॥१४॥ देवरमणमिति नामोद्यानं पुरवर्याः पूर्वेण । स्थापयित्वा तत्र सीतां निजगृहं प्रस्थितस्तदा ॥१५॥ सिंहासने निविष्टो नानाविधमणिमयूखप्रज्वलिते । सीता मन्मथनटितो न लभते निमषमपि निर्वाणम् ॥१६॥ खरदूषणे वधिते तावत्प्रलापं कुर्वन्ति युवतयः । मन्दोदरिप्रमुखा लङ्काधिपस्य गृहिण्यः ॥१७॥ एकोदरस्य चरणौ चन्द्रनखा गृहीत्वा रुदन्ती। भणति हताशा पापाऽहं पति-पुत्रपरिमुक्ता ॥१८॥ विलपन्ती भणति गतो लकापरमेश्वरोऽलं वत्से ! । रुदितेन किं वा क्रियते ? पूर्वकृतमागतं कर्म ॥१९॥ वत्से ! येन रणमुखे निहतो खरदूषणस्तव सुतश्च । तं पश्य जन्तं सहायसहितं त्वचिरेण ॥२०॥ संस्थाप्य भगिनिमादेशं जिनगृहाचर्ने दत्वा । प्रविशति निजभवनं दशाननो मदनज्वरगृहीतः ॥२१॥ मन्दोदरी प्रविष्ट दयितं दृष्ट्वा दीर्घनिःश्वासम् । भणति विषादं स्वामिन् ! मा व्रज दूषणवधे ॥२२॥ अन्येऽपि तव बान्धवा अत्रैव मृता न शोचितास्त्वया । किं पुनो दुषणशोकं स्वामिन् ! अपूर्वं समुद्वहसि ? ॥२३॥ लज्जमानो भणति ततः श्रुणु सुन्दरि ! अत्र सारसद्भावम् । यदि न रुष्यषि त्वं ततोऽहं कथयामि शशिवदने ! ॥२४॥
१. सीयं-प्रत्य० । २. बहिणि-प्रत्य० ।
Jain Education Interational