Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 208

३८०
पउमचरियं
आलविऊण निविट्ठा, जंपइ मन्दोयरी सुणसु भद्दे ! । किं नेच्छसि भत्तारं, दहवयणं खेय राहिवई ? ॥ ३८ ॥ महिगोयरस्स अत्थे, किं अच्छसि दुक्खिया तुमं बाले ! । अणुहवसु देवसोक्खं, लद्धूण दसाणणं कन्तं ॥३९॥ राम-लक्खणावि हु, तुज्झ हिए निययमेव उज्जुत्ता । तेहिं पि किं व कीरइ, विज्जापरमेसरे रुट्ठे ? ॥४०॥ मन्दोयरीए एवं, जं भणिया जणयनन्दिणी वयणं । जाया गग्गरकण्ठा, अंसुजलापुण्णनयणजुया ॥४१॥
भइओसीया, सईड किं एरिसाणि वयणाणि । जंपन्ति सुमहिलाओ, उत्तमकुलजायपुव्वाओ ? ॥४२॥ जइ वि हु इमं सरीरं, छिन्नं भिन्नं हयं च पुणरुत्तं । रामं मोत्तूण 'पई, तह वि य अन्नं न इच्छामि ॥४३॥ जइ वि अखण्डलसरिसं, परपुरिसं सणकुमाररूवं पि । तं पि य नेच्छामि अहं, किं वा बहुएहि भणिएहिं ? ॥४४॥ एत्थन्तरम्मि पत्तो, दहवयणो मयणवेयणुम्हविओ । सीयाए समब्भासे, अवट्ठिओ भाइ वयणाई ॥४५ ॥ सुन्दरि ! विन्नप्पं सुण, हीणो हं केण वत्थुणा ताणं । जेण ममं भत्तारं, नेच्छसि सुइरं पि भण्णन्ती ? ॥४६॥ ओ जयसुया, अवसर मा मे छिवेहि अङ्गाई । विज्जाहराहम ! तुमं, कह जंपसि एरिसं वयणं ? ॥४७॥ मइ जुवईण किसोयरि !, होहि तुमं उत्तमा महादेवी ।
माणेहि विसयसोक्खं, जहिच्छियं, जहिच्छियं मा चिरावेमि ॥ ४८ ॥
तो भइ जणयतणया, समयं रामेण रण्णवासो य । अहियं मे कुणइ धिइं, सुरवइलोगं विसेसेइ ॥ ४९ ॥ भूसणरहिया विसई, ताए सीलं तु मण्डणं होइ । सीलविहूणाए पुणो, वरं खु मरणं महिलियाए ॥५०॥
आलप्य निविष्ठा जल्पति मन्दोदरी श्रुणु भद्दे ! । किं नेच्छसि भर्तारं दशवदनं खेचराधिपतिम् ? ॥३८॥ महीगोचरस्यार्थे किमास्से दुःखिता त्वं बाले ! । अनुभव देहवसौख्यं लब्ध्वा दशाननं कान्तम् ॥३९॥ यौ रामलक्ष्मणावपि खलु तव हिते नित्यमेवोद्यतौ । तैरपि किंवा क्रियते विद्यापरमेश्वरे रुष्टे ? ॥४०॥ मन्दोदर्यैव यद्भणिता जनकनन्दिनी वचनम् । जाता गद्गद्कण्ठाऽश्रुजलापूर्णनयनयुग्मा ॥४१॥ प्रतिभणति ततः सीता सत्यः किमिदृशानि वचनानि । जल्पन्ति सुमहिला उत्तमकुलजातपूर्वाः? ॥४२॥ यद्यपिविदं शरीरं छिन्नं भिन्नं हतं च पुनरुक्तम् । रामं मुक्त्वा पतिं तथापि चान्यं नेच्छामि ||४३|| यद्यप्याखण्डलसदृशं परपुरुषं सनत्कुमाररुपमपि । तमपि च नेच्छाम्यहं किं वा बहुभिर्भणितैः ? ॥४४॥ अत्रान्तरे प्राप्तो दशवदनो मदनवेदनोष्मापितः । सीताया समभ्यासेऽवस्थितो भणति वचनानि ॥ ४५ ॥ सुन्दरि ! विज्ञप्तं श्रुणु हीनोऽहं केन वस्तुना तयोः । येन माम् भर्तारं नेच्छसि सुचिरमपि भणन्ती ? ॥४६॥ भणति ततो जनकसुताऽपसर मा मे स्पृशाङ्गानि । विद्याधराधम ! त्वं कथं जल्पसीदृशं वचनम् ? ॥४७॥ मम युवतीनां कृशोदरि ! भव त्वमुत्तमा महादेवी । मानय विषयसुखं यथेच्छितं मा चिरय ॥४८॥ तदा भणति जनकतनया समकं रामेणारण्यवासश्च । अधिकं मे करोति धृतिं सुरपतिलोकं विशेषयति ॥४९॥ भूषणरहिताऽपि सती तस्याश्शीलं तु मण्डनं भवति । शीलविहीनायाः पुन र्वरं खलु मरणं महिलायाः ॥५०॥ १. खेराहिवई - प्रत्य० । २. पई- प्रत्य० । ३. मए भत्तारं प्रत्य० ।