Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 212

३८४
पउमचरियं अह भणइ पञ्चवयणो, मन्ती मा भणह दूसणं वहियं । सूराण गई एसा, सुहडाणं हवइ संगामे ॥१०॥
जइ चिय तस्स सहीणो, विराहिओ असिवरं च रविभासं ।
लङ्काहिवस्स तह वि य, किं कीड़ लक्खणेण रणे ? ॥११॥ भणिओ सहस्समइणा, पञ्चमुहो किं व अत्थहीणाई। वयणाइ भाससि तुमं, अगणिन्तो सामियस्स हियं ? ॥१२॥ मा परिहवइ कयाई, तुब्भे नाऊण वेरियं थोवं । अप्पो वि देसयाले, किं न डहइ तिहुयणं अग्गी ? ॥१३॥ विज्जाहराण राया, आसग्गीवो महाबलसमग्गो । थोवेण वि संगामे, निहओ पुट्वि तिवुटेणं ॥१४॥ तम्हा अकालहीणं, करेह लङ्का सुदुग्गपायारा । सम्मणेह जणवयं, भिच्चा य बहुप्पयाणेणं ॥१५॥ ताहे बिभीसणेणं, ओ मायाए दुग्गमो सिग्धं । पायारो अइविसमो, निरन्तरो कूडजन्तेसु ॥१६॥ दिन्ना य रक्खपाला, समन्तओ खेयरा बलसमग्गा । समरे अभग्गमाणा, गहियाउह-पहरणा-ऽऽवरणा ॥१७॥
एवमिमं सुणिऊण य तुब्भे, रावणवम्महदुक्खसमूह।
वज्जह निच्चमविं परदारं, जेण जसं विमलं अणुहोह ॥९८॥ ॥ इय पउमचरिए मायापायारविउव्वणं नाम छायालीसं पव्वं समत्तं ॥
अथ भणति पञ्चवदनो मन्त्री मा भण दूषणं वहतः । शूराणां गतिरेषा सुभटानां भवति संग्रामे ।।९०॥ यद्येव तस्य स्वाधीनो विराधितोऽसिवरं च रविभासम् । लङ्काधिपस्य तथापि च किं क्रियते लक्ष्मणेन रणे ? ॥११॥ भणितः सहस्रमतिना पञ्चमुखः किं वार्थहीनानि । वचनानि भाषसे त्वमगणयन्स्वामिनो हितम् ? ॥९२॥ मा परिभव कदाचित्त्वं ज्ञात्वा वैरिकं स्तोकम् । अल्पोऽपि देशकाले किं न दहति त्रिभुवनमग्निः ? ॥९३॥ विद्याधराणां राजाऽश्वग्रीवो महाबलसमग्रः । स्तोकेनापि संग्रामे निहतः पूर्वं त्रिपृष्टेन ॥९४॥ तस्मादकालहीनं कुरुत लकां सुदुर्गप्राकाराम् । सन्मानयत जनपदं भृत्यांश्च बहुप्रदानेन ॥१५॥ तदा बिभीषणेन रचितो मायया दुर्गमः शीघ्रम् । प्राकारोऽतिविषमो निरन्तरः कूटयन्त्रैः ॥९६।। दत्ताश्च रक्षपालाः समन्ततः खेचरा बलसमग्राः । समरेऽभग्नमाना गृहीतायुधप्रहरणावरणाः ॥९७॥ एवमिदं श्रुत्वा च यूयम् रावणमन्मथदुःखसमूहम् । वर्जयत नित्यमपि परदारां येन यशो विमलमनुभवत ॥१८॥
॥इति पद्मचरित्रे मायाप्राकारविकुर्वणं नाम षट्चत्वारिंशतमं पर्वं समाप्तम् ॥
१. लढूं-प्रत्य०।
Jain Education Interational
www.janeibrary.org