Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 209

मायापायारविउव्वणपव्वं-४६/३८-६३
३८१ जं एव निरागरिओ, माया काउंसमुज्जओ सहसा । अत्थमिओ दिवसयरो, ताव य जायं तमं घोरं ॥५१॥ हत्थीसु केसरीसु य, वग्घेसु य भेसिया जणयधूया । न य पडिवन्ना सरणं, दसाणणं नेव सा खुहिया ॥५२॥ रक्खस-वेयालेसु य, अहियं भेसाविया वि नागेसु । न य पडिवन्ना सरणं, दसाणणं नेव सा खुहिया ॥५३॥ एवं दसाणणेणं, भेसिज्जन्तीए ववगया रयणी । नासेन्तो बहलतमं, ताव च्चिय उग्गओ सूरो ॥५४॥ तत्थेव वरुज्जाणे, ठियस्स सुहडा विभीसणाईया। सिग्धं च समणुपत्ता, पणमन्ति कमेण दहवयणं ॥५५॥ ताव य तहं रुयन्ती, दट्टण बिहीसणो जणयधूयं । पुच्छइ कहेहि भद्दे !, दुहिया भज्जा व कस्स तुम ? ॥५६॥ सा भणइ वच्छ ! निसुणसु, दुहिया जणयस्स नरवरिन्दस्स । भामण्डलस्स बहिणी, राघवघरिणी अहं सीया ॥५७॥ जाव य मज्झ पिययमो, गवसणढे गओ कणिट्ठस्स । ताव अहं अवहरिया, इमेण पावेण रण्णाओ ॥५८॥ जाव न वच्चइ मरणं, मह विरहे राघवो तहिं रणे । ताव इमो दहवयणो, नेऊण मए समप्पेउ ॥५९॥ सुणिऊण तीए वयणं, बिहीसणो भायरं भणइ एवं । दित्ताणलसमसरिसी, किं परनारी समाणीया ? ॥६०॥ अन्नं पि सुणसु सामिय!, तुज्झ जसो भमइ तिहुयणे सयले । परनारिपसङ्गेणं, मा अयसकलङ्किओ होहि ॥६१॥ उत्तमपुरिसाण पहू !, न य जुत्तं एरिसं हवइ कम्मं । बहुजणदुगुञ्छणीयं, दोग्गइगमणं च परलोए ॥१२॥ पडिभणइ खेयरेन्दो, किं परदव्वं महं वसुमईए । दुपयचउप्पयवत्थु, जस्स न सामी अहं जाओ ? ॥६३॥ यदेवं तिरस्कृतो मायां कर्तुं समुद्यतः सहसा । अस्तमितो दिवाकरस्तावच्चजातं तमो घोरम् ॥५१॥ हस्तिभिः केसरभिश्च व्याघेश्च भेषिता जनकदुहिता । न च प्रतिपन्ना शरणं दशाननं नैव सा क्षुब्धा ॥५२॥ राक्षस-वैतालैश्चाधिकं भेषयिताऽपि नागैः । न च प्रतिपन्ना शरणं दशाननं नैव सा क्षुब्धा ॥५३॥ एवं दशाननेन भेषयन्त्या व्यपगता रजनी। नाशयन्बहुलतमस्तावदेवोद्गतः सूर्यः ॥५४॥ तत्रैव वरोद्याने स्थितस्य सुभटा बिभीषणादयः । शीघ्रं च समनुप्राप्ताः प्रणमन्ति क्रमेण दशवदनम् ॥५५॥ तावच्च तत्र रुदन्तीं दृष्ट्वा बिभीषणो जनकदुहितरम् । पृच्छति कथय भद्रे ! दुहिता भार्या वा कस्य त्वम् ? ॥५६।। सा भणति वत्स ! निश्रुणु दुहिता जनकस्य नरवरेन्द्रस्य । भामण्डलस्य भगिनी राघवगृहिण्यहं सीता ॥५७|| यावच्च नम प्रियतमो गवेषणार्थे गतः कनिष्ठस्य । तावदहमपहृतानेन पापेनारण्यात् ।।५८॥ यावन्न गच्छति मरणं मम विरहे राघवस्तत्रारण्ये । तावदयं दशवदनो नीत्वा मां समर्पयेत् ।।५९॥ श्रुत्वा तस्या वचनं बिभीषणो भ्रातरं भणत्येव । दिप्तानलसमसदृशी किं परनारी समानीता ? ॥६०॥ अन्यदपि श्रुणु स्वामिस्तव यशो भ्रमति त्रिभुवने सकले । परनारिप्रसङ्गेन माऽयशः कलङ्कितो भवेत् ॥६१॥ उत्तमपुरुषाणां प्रभो ! न च युक्तमिदृशं भवति कर्म । बहुजनजुगुप्सनीयं दुर्गतिगमनं च परलोके ॥६२॥ प्रतिभणति खेचरेन्द्र किं परद्रव्यं मम वसुमत्याम् । द्विपदचतुष्पदवस्तु यस्य न स्वाम्यहं जातः ? ॥६३॥
१. मायं-प्रत्य० । २. तमन्धार-प्रत्य० । ३. इहाऽऽणीया-प्रत्य० ।
Jain Education Interational