Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 184

३५६
पउमचरियं ताव य तत्थारण्णे, गिद्धो दट्टण साहवे सहसा । तं चाइसयं परमं, ताहे जाईसरो जाओ ॥१२॥ चिन्तेऊण पवत्तो, हा ! कटुं माणुसत्तणम्मि मया । परिगिण्हिऊण मुक्को, धम्मो अन्नोवएसेणं ॥१३॥ परिचिन्तिऊण एवं, संसारुच्छेयकारणनिमित्तं । पक्खी हरिसवसगओ, ताणं चलणोदए लुलिओ ॥१४॥ सो तस्स पभावेणं, जाओ च्चिय रयणरासिसरिसाभो । निव्वत्तपारणाणं, साहूणं पडइ पाएसु ॥१५॥ वेरुलियसरिसनिहसे, उवविठ्ठा साहवो सिलावट्टे । परिपुच्छइ पउमाभो, भयवं ! को एरिसो पक्खी? ॥१६॥ पढमं चिय आसि इमो, दुव्वण्णो असुइओ य दुग्गंधो।कहतक्खणेण जाओ, जलन्तमणिरयणसच्छाओ? ॥१७॥ अह भासिउं पवत्तो, सुगुत्तिनामो मुणी मुणियभावो । एसो आसि परभवे, राया वि हु दण्डगो नाम ॥१८॥ विसयस्स मज्झयारे, आसि इहं कण्णकुण्डलं नयरं । तं भुञ्जइ बलसहिओ, नामेणं दण्डगो राया ॥१९॥ तस्स गण-सीलकलिया, नामेणं मक्खरी महादेवी । जिणधम्मभावियमई, साहूणं वन्दणुज्जुत्ता ॥२०॥ नयराउ निग्गएणं, नरवइणा अन्नया मुणिवरिन्दो । दिट्ठो पलम्बियभुओ, झाणत्थो वइस्थम्भसमो ॥२१॥ घेत्तूण किण्हसप्पं, कालगयं नरवई विसालिद्धं । निक्खिवइ कण्ठभागे, झाणोवगयस्स समणस्स ॥२२॥ ताव य इमो भुयङ्गो, न फेडिओ मज्झ केणइ नरेणं । ताव य न साहरेमी, जोगमिणं साहुणा मुणियं ॥२३॥ गमिऊण तओ रत्ति, पुणरवि मग्गेण तेण सो राया।अह निग्गओ पुराओ, पेच्छइ य तहट्ठियं समणं ॥२४॥ फेडेइ य तं सप्पं, विम्हियहियओ नराहिवो एत्तो । जंपइ य अहो ! खन्ती, एरिसिया होइ समणाणं ॥२५॥ तावच्च तत्राऽरण्ये गृद्धो दृष्ट्वा साधून्सहसा । तं चातिशयं परमं तदा जातिस्मृतो जातः ॥१२॥ चिन्तयितुं प्रवृत्तो हा ? कष्टं मनुष्यत्वे मया। परिगृह्य मुक्तो धर्मोऽन्योपदेशेन ॥१३॥ परिचिन्त्यैवं संसारोच्छेदकारणनिमित्तम् । पक्षी हर्षवशगतस्तेषां चरणोदके लुठितः ॥१४॥ स तस्यप्रभावेण जात एव रत्नराशिसदृशाभः । निवृतपारणानां साधूनां पतति पादेषु ॥१५॥ वैडूर्यसदृशनिकष-उपविष्टाः साधवः शीलापट्टे । परिपृच्छति पद्मनाभो भगवन् ! क एतादृश पक्षी ? ॥१६॥ प्रथममेवासीदयं दुर्वर्णो ऽशूचिको दुर्गन्धश्च । कथं तत्क्षणेन जातो ज्वलन्मणिरत्नसच्छायः ॥१७॥ अथ भाषितुं प्रवृत्तः सुगुप्तिनामा मुनि मुणितभावः । एष आसीत्परभवे राजाऽपि हु दण्डको नाम ॥१८॥ विषयस्य मध्य आसीदिह कर्णकुण्डलं नगरम् । तं भुनक्ति बलसहितो नाम्ना दण्डको राजा ॥१९॥ तस्य गुणशीलकलिता नाम्ना मस्करी महादेवी। जिनधर्मभावितमतिः साधूनां वन्दनोद्यता ॥२०॥ नगरान्निर्गतेन नरपतिनाऽन्यदा मुनिवरेन्द्रः । दृष्टः प्रलम्बितभुजो ध्यानस्थो वज्रस्तम्भसमः ॥२१।। गृहीत्वा कृष्णसर्प कालगतं नरपति विषाश्लिष्टम् । निक्षिपति कण्ठभागे ध्यानोपगतस्य श्रमणस्य ॥२२॥ यावच्चायं भुजङ्गो न स्फेटितो मम केनचिन्नरेण । तावच्च न संहरामि योगमिमं साधुना मुणितम् ॥२३॥ गमियत्वा तत्र रात्रि पुनरपि मार्गेण तेन स राजा । अथ निर्गतः पुरात्पश्यति च तथास्थितं श्रमणम् ॥२४॥ स्फेटयति च तं सर्प, विस्मितहघ्यो नराधिप इतः । जल्पति च अहो क्षान्ति, एतादृशा भवति श्रमणानाम् ॥२५॥
१. तिगुत्तिनामो-मु०।
Jain Education Interational