Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 195

संबुक्कवहणपव्वं - ४३ / २५-४८
सा ताण तक्खणं चिय, अभिलासमुवागया विचिन्तेइ । एक्कं वरेमि गन्तुं, कन्नारूवं तओ कुणइ ॥ ३८ ॥ तो साकयनेवच्छा, ताण सयासं लहुं समणुपत्ता । नयणंसुए मुयन्ती, पुण्णागतलम्मि उवविट्ठा ॥ ३९॥ दट्ठूण जणयतणया, तं वालं करयलेण परिमुसइ । भणइ य अम्ह सयासं, अवट्ठिया मा भयं जासि ॥४०॥ भणिया य राघवेणं, का सि तुमं बालिए ! इहारणे । परिहिण्डसि एगागी, सीहाइनिसेविए घोरे ? ॥४१॥ सा जंपइ मम गेहे, कालगया मज्झ सुन्दरा जणणी । ताओ वि तीए सोगे, सो च्चिय मरणं समणुपत्तो ॥४२॥ पावेण परिग्गहिया, सा हं सयणेण वज्जिया सन्ती । वेरग्गसमावन्ना, इहागया दण्डगारण्णं ॥ ४३॥ कह वि भमन्तीए मए, दिट्ठा तुम्हेत्थ पुण्णजोएणं । सरणं मि असरणाए, होह फुडं दुक्खपुण्णा ॥४४॥ अहसा मयणवसगया, भणइ तओ राघवं कयपणामा । इच्छ्सु मए महाजस ! जाव न पाणेहि मुञ्चामि ॥४५॥ सुणिऊण वयणमेयं, दोण्णि वि अवरोप्परं जणियसन्ना । परजुवइरहियसङ्गा, न देन्ति तीए समुल्लावं ॥४६॥ सा पिऊण बहुयं, विमुक्कदीहुण्हअंसुनीसासा । अवसरिय ताण पुरओ, निययद्वाणं गया सिग्घं ॥४७॥ सो लक्खण ती गवेसणट्टं, अन्नावएसेण करेवि रण्णे । दिव्वङ्गणारूवगुणाणुरत्तो, पुणो नियत्तो विमलप्पभावो ॥४८॥
॥ इय पउमचरिए सम्बुक्कवहणं नाम तेयालीसइमं पव्वं समत्तं ॥ सातयोस्तत्क्षणमेवाभिलाषमुपगता विचिन्तयति । एकं वृणोमि गत्वा कन्यारूपं ततः करोति ॥३८॥ तदा सा कृतनेपथ्या तयोः सकाशं लघु समनुप्राप्ता । नयनाश्रुणि मुञ्चन्ती पुन्नागतल उपविष्य ॥३९॥ दृष्ट्वा जनकतनया तां बालां करतलेन परिमृशति । भणति चास्मत्सकाशमवस्थिता मा भयं याहि ॥४०॥ भणिता च राघवेन काऽसि त्वं बालिके ! इहारण्ये । परिहिण्डसैकाकिनी सिंहादिनिसेविते घोरे ? ॥४१॥ सा जल्पति ममगृहे कालगता मम सुन्दरा जननी । तातोऽपि तस्याः शोके स एव मरणं समनुप्राप्तः ॥४२॥ पापेन परिगृहीता साऽहं स्वजनेन वर्जिता सती । वैराग्यसमापन्नेहाऽगता दण्डकारण्यम् ॥४३॥ कथमपि भ्रमन्त्या मया दृष्टय यूयमत्र पुण्ययोगेन । शरणं ममाशरणाया भवतः स्फुटं दुखपूर्णायाः ॥ ४४॥ अथ सा मदनवशगता भणति ततो राघवं कृतप्रणामा । इच्छ मां महायशः ! यावन्न प्राणैर्मुञ्चामि ॥४५॥ श्रुत्वा वचनमेतद्द्वावपि परस्परं जनितसंज्ञौ । परयुवतिरहितसड्गौ न ददतस्तस्याः समुल्लापम् ॥४६॥ सा जल्पित्वा बहुकं विमुक्तदीर्घोष्णाश्रुनिश्वासा | अपसृत्य तेषां पुरतो निजस्थानं गता शीघ्रम् ॥४७॥ स लक्ष्मणस्तस्या गवेषणार्थमन्यापदेशेन करोत्यरण्ये । दिव्याङ्गनारुपगुणानुरक्तः पुनर्निवृत्तो विमलप्रभाव: ॥ ४८॥
॥ इति पद्मचरित्रे शम्बुकवधनं नाम त्रिश्चत्वारिंशत्तमं पर्वं समाप्तम् ॥
१. होह महं दुक्ख ० - प्रत्य० । २. तओ नियत्तो- प्रत्य० ।
३६७