Paumchariyam Part 02

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 193

३६५
संबुक्कवहणपव्वं -४३/१-२४ तं पविसिऊण अन्तो, अत्थि अलङ्कारपुरवरं रम्मं । परचक्कुदुप्पवेसं, सव्वुवगरणेसु संजुत्तं ॥२॥ एवं चिय परिकहिए, अणुणाओ मेहवाहणो गन्तुं । लङ्कापुरीए रज्जं, करेइ इन्दो इव जहिच्छं ॥१३॥ न य रक्खसा न देवा, रक्खसदीवं तु जेण रक्खन्ति । विज्जाहरा जणेणं, वुच्चन्ति उ रक्खसा तेणं ।१४॥ अह मेहवाहणाई, रक्खसवंसे नरिन्दवसहेसु । कालेण ववगएसुं, बहवेसु महाणुभावेसु ॥१५॥ तत्थ य रक्खसवंसे, उप्पण्णो रावणो तिखण्डवई । बहिणी से चन्दणहा, तीए खरदूसणो कन्तो ॥१६॥ चोद्दसहि सहस्सेहिं, जोहाणं सत्ति-कन्तिजुत्ताणं । भुञ्जइ पायालपुरं, दिव्वं धरणीए विवरत्थं ॥१७॥ खरदूसणस्स पुत्ता, दोण्णि जणा सुरकुमारसमरूवा । संबुक्क-सुन्दनामा, जेट्ठ-कणिट्ठा महासत्ता ॥१८॥ वारिज्जन्तो वि बहुं, गुरूहि मरणावलोइओ सन्तो। पविसइ दण्डारणं, सम्बुक्को सुज्जहासत्थे ॥१९॥ जो दिट्ठिगोयरपहे, ठाही असमत्तनियमजोगस्स । सो मे होही वज्झो, एत्थारणे न संदेहो ॥२०॥ लवणजलस्सुत्तरओ, कोञ्चरवाए नईए आसन्नं । सम्बुक्को कयकरणो, पविसइ वंसत्थलं गुविलं ॥२१॥
बारस वरिसाणि तओ, गयाणि चत्तारि चेव दिवसाणि।
अच्छन्ति तिण्णि दिवसा, विज्जाए असिद्धिकालस्स ॥२२॥ ताव य परिहिण्डन्तो, संपत्तो लक्खणो तमुद्देसं । पेच्छइ य सुज्जहासं, खग्गं बहुकिरणपज्जलियं ॥२३॥ घणपायवसंछन्नं, बहुपत्थरवेढियं कयाभोगं । मज्झम्मिधरणिवटुं, समच्चियं कणयपउमेहिं ॥२४॥
तं प्रविश्यान्तेऽस्त्यलङ्कारपुरवरं रम्यम् । परचक्रदुष्प्रवेशं सर्वोपकरणैः संयुक्तम् ॥१२॥ एवमेव परिकथितेऽनुज्ञातो मेघवाहनो गत्वा । लकापूर्यां राज्यं करोतीन्द्र इव यथेच्छम् ॥१३॥ न च राक्षसा न देवा राक्षसद्वीपं तु येन रक्षन्ति । विद्याधरा जनेनोच्यन्ते तु राक्षसास्तेन ॥१४॥ अथ मेघवाहनादयो राक्षसवंशे नरेन्द्रवृषभेषु । कालेन व्यपगतेषु बहुषु महानुभावेषु ॥१५॥ तत्र च राक्षसवंश उत्पन्नो रावणस्त्रिखण्डपतिः । भगिनी तस्य चन्द्रनखा तस्याः खरदूषणः कान्तः ॥१६॥ चतुर्दशभिः सहस्रैर्योधानां शक्ति-कान्ति युक्तानाम् । भुनक्ति पातालपुरं दिव्यं धरण्या विवरस्थम् ॥१७॥ खरदूषणस्य पुत्रौ द्वौ जनौ सुरकुमारसमरुपौ। शंबुक-सुन्दनामानौ ज्येष्टकनिष्टौ महासत्त्वौ ॥१८॥ वार्यमाणोऽपि बहु गुरुभि मरणावलोकितः सन् । प्रविशति दण्डारण्यं शंबुकः सूर्यहासार्थे ॥१९॥ यो दृष्टिगोचरपथे स्थास्यत्यसम्यक्त्वनियमयोगस्य । स मम भविष्यति वद्योऽत्रारण्ये न संदेहः ॥२०॥ लवणजलस्योत्तरतः कोंचरवाया नद्या आसन्नम् । शम्बुकः कृतकरणः प्रविशति वंशस्थलं गुपिलम् ॥२१॥ द्वादशवर्षाणि ततो गतानि चत्वार्येव दिवसानि । आसते त्रयो दिवसा विद्याया असिद्धिकालस्य ॥२२॥ तावच्च परिहिण्डन् संप्राप्तो लक्ष्मणस्तमुद्देशम् । पश्यति च सूर्यहासं खड्गं बहुकिरणप्रज्वलितम् ॥२३॥ घनपादपसंच्छन्नं बहुप्रस्तरवेष्टितं कृताभोगम् । मध्ये धरणिपृष्टं समचितं कनकपमैः ॥२४॥